Er was niets mis met het interieur van de vorige generatie - behalve misschien wat knieruimte die de achterste passagiers op de verlanglijst hadden staan. En kijk - dat euvel is van de baan, zonder van de C meteen een ruimtewonder te maken. Maar een handvol millimeters maakt daar een wereld van verschil. De koffer is overigens ook groter - 480l. En je moet Mercedes inmiddels al lang niet meer leren hoe je een set scharnieren ontwikkelt die de laadopening maximaliseren, ook al gaat het om een sedan.

Waar de Duitsers echter het liefst van al de nadruk op leggen is de binnenaankleding. Ook daar komt de inspiratie van de CLA. Met de ronde verluchtingsroosters die op hun beurt naar de gevleugelde SLS AMG verwijzen, met een erg goed afgewerkte boordplank, verzorgde knoppen, heldere wijzerplaten… en helaas ook met dat nog steeds niet aanraakgevoelige iPad-achtige scherm dat tegen het dashboard gemonteerd lijkt te zijn. Geef ons dan maar een display onder een schaduwkap, dat eruitziet alsof het bij het design van de auto hoort. Mercedes is er fier op, wij vinden het een gemiste kans. De bediening met de touchpad (optioneel in de meeste regio’s maar standaard in ons land) werkt wel intuïtiever dan voorheen. En het geeft je de kans om eens uit te pakken bij je vrienden. Een hoop materialen - zoals de aankleding van de boordplank - reikt duidelijk de hand naar hogere segmenten, maar de grote sierlijsten ogen net iets te veel als het plastic waaruit ze vervaardigd zijn. Zonde.

Waar je het meeste plezier van zal ondervinden, zij het minder bewust, is van het uitstekend steunende zitmeubilair. Voldoende instelbaar en met een stuurkolom die ruim over X- en Y-as te verstellen is, lijkt het onmogelijk dat je in deze auto geen ideale rijhouding vindt. En wedden dat je na uren sturen weer uitstapt, net zoals je bent ingestapt? Voor een auto die wil rekenen op succes bij kilometervretende leasingrijders is dat natuurlijk een must.