Mercedes werkt hard aan een nieuw familiegezicht. Deze C-Klasse is daar het logische gevolg van. Vooral vanuit een driekwart achteraanzicht herkennen we de grote S. De flanken zijn voorzien van dynamische vouwlijnen en de smoel moet doen denken aan de CLA. Daarom zijn er zo’n grote luchthappers in voorzien, maar om aerodynamische redenen mag er geen lucht doorgaan - en je ziet wel een beetje dat ze vals zijn. De voorzijde is er overigens in twee smaken: één met een grote ster in het rooster en een agressiever gelijnde bumper en één met de ster bovenop de snuit en een elegantere livrei.

Ongeacht de stijl - op de bouwkwaliteit kan je gelukkig niets aanmerken. De C-Klasse weegt voortaan zo’n 100kg minder dankzij een structuur van staal en aluminium (ruwweg de helft). We willen je vertellen dat je dat niet voelt aan de koets, maar het is niet helemaal correct. De portieren en de kofferklep voelen immers opmerkelijk licht aan. Wat niet wil zeggen dat er wat mis mee is.

Hoeveel de C groter werd? Wel, een hele hoop. In de breedte is er 4cm bij, in de lengte op een haar na 10cm en de afstand tussen de wielen nam met 8cm toe. Z’n wielbasis van 2,84m is zelfs groter dan die van de E-Klasse uit 1995 (W 210). De Duitsers toveren al die extra centimeters niet alleen om in interieurruimte - ze maken er ook gebruik van om de aerodynamica te optimaliseren. De C heeft een Cx van amper 0,24. Een record.