De DS3 Racing heeft een 1.6l turbomotor aan boord. Dat is in oorsprong een centrale van BMW - dat het onder meer gebruikt voor de Mini Cooper S. Er zijn een hoop vermogensversies van dat blok, maar in dit geval wordt er 207pk en 275Nm aan onttrokken. Het is erg soepel, maar niet zo hitsig als je zou verwachten. Alsof het nu opeens manieren geleerd heeft - al dient gezegd dat het erg goed bij de cabrio past. De klank is in lijn - sportief, zonder ooit echt luid of indringend te worden. En de centrale wordt bijgestaan door een erg goed schakelende zesbak. De sprinttijd laat weinig twijfel over het prestatiepotentieel. Al 6,5 seconden na de start rij je 100km/u. En in onze testomstandigheden (droog, maar op bijlange na niet het beste wegdek) viel in elk geval ook het ontbreken van koppelreacties in het stuurwiel op. Dit exemplaar toonde zich egaler en stabieler dan de gesloten DS3 Racing uit onze herinneringen, en was alleen onder hevig remmen een moment uit het lood te slaan.

Het stuurtje bombardeert je niet meteen met sensaties - iets dat eigen is aan deze tijd. De weerstand is evenwel goed gekozen. De stabiliteitscontrole is uitschakelbaar (zoals het hoort). Iets waar je overigens niet al te veel schrik van moet hebben. De DS3 Racing blijft welgemanierd. Alweer: meer dan we ons herinnerden. De ontwikkelingsafdeling heeft duidelijk verfijningen doorgevoerd, want de 25kg die de weegschaal omwille van de dakconstructie extra doorslaat, kan onmogelijk zo veel invloed hebben.

Veel paardjes uit een kleine cilinderinhoud jagen, vreet onvermijdelijk brandstof. We hechten daarom weinig of geen waarde aan het opgegeven verbruiksgemiddelde van 6,4l/100km of de CO2-uitstoot van 149gr/km.  Voor de fiscus is dat echter wat telt. Een blik op de boordcomputer leert ons dat ons testexemplaar de helft meer vroeg. En dat was voor we het echt de sporen gaven.