Aan de binnenzijde ging Dacia een stuk grondiger te werk, maar voor we de opsomming aanvangen, moeten we even aanstippen wat er tussen motor en passagierscompartiment wijzigde. De Duster beschikt immers over een nieuwe structurele module vooraan. Dat is de eenheid die onder meer het schutbord, de motorsteunen en de kreukelzones omvat en waaraan bijvoorbeeld de ophangingscompartimenten gebout worden. Die is nu gemeenschappelijk met die van de andere producten van het merk. Dat stelde de constructeur in staat om de 1,2l turbo-benzinemotor te monteren. De eenheid biedt echter ook meer weerstand aan resonanties, wat betekent dat het binnenin een stuk stiller werd. Voeg er nog wat extra isolatiemateriaal en - vooral - betere afdichtingen aan toe en je hebt Dacia's antwoord op de veel gehoorde kritiek van decibelinsijpeling. Het geluidsniveau binnenin de nieuwe Duster bij 120km/u is nu identiek aan dat van een exemplaar voor de facelift bij 90km/u. Wie kilometers wil malen in de Duster zal dat zeker appreciëren.
Jammer wel dat hoogteverstelling van het stuurwiel nog steeds niet tot de basisversie is doorgedrongen. En een diepteverstelling is er al helemaal niet, terwijl die de rijhouding toch zou kunnen verbeteren. Dacia monteert wel nieuwe zetels, waarvan het beweert dat het comfortniveau hoger is, maar de met leder bekleedde exemplaren van het voertuig op de foto vallen al snel door de mand. Een tweede exemplaar met stoffen zetels, die vanzelfsprekend een pak minder glad zijn, bekoort veel meer. En eigenlijk oogt de stof bijna net zo goed.
Op vlak van uitzicht ging de boordplank er fors op vooruit - is voortaan op de meeste versies zwart en voorzien van welgekomen extra bergruimte. Met wat chroomaccenten rond de wijzerplaten en nieuwe bedieningselementen voor de airco, ziet dat er weer een tikkeltje beter uit. Niet ‘premium' natuurlijk, maar wel degelijk. Zonde dat het dashboard niet beter in elkaar is gevezen. Toch stoort dat minder dan wanneer de afleesbaarheid of de ergonomie te wensen zou overlaten, en daarover valt eigenlijk weinig slechts te vertellen. Wat wél de mist in gaat, is het optionele Medianav-systeem. Dat is te laag ingebouwd en het functioneert nog steeds niet helemaal naar behoren. Er muziek streamen via Bluetooth levert steevast haperingen op. In het verleden beschouwden we dat als foutjes in preproductie-exemplaren, maar inmiddels had de installatie op punt moeten staan. Voor amper € 250 vindt het merk het - helemaal terecht - een absoluut koopje, maar dan nog moet het doen wat het belooft.
De boordelektronica kreeg eveneens een update. Het model heeft nu ook een multiplex-architectuur. Dat betekent dat nagenoeg alle elektrische signalen elektronisch - via een boordcomputer dus - worden verstuurd. Als klant heb je daar niet noodzakelijk iets aan, maar in casu levert het bijvoorbeeld wel een temperatuursensor en een optionele snelheidsregelaar en -begrenzer op.
Tenslotte kunnen we nog opmerken dat de basisprijs van het model weliswaar hetzelfde bleef, maar dat de twee hoogste uitrustingsniveaus hun prijs wel zien aandikken. Met mate, dat wel. Het gaat om € 100 voor de Laureate en € 600 voor de Prestige. Beide varianten zijn meteen ook rijkelijker uitgerust, dus je kan niet staan schreeuwen dat het om een platte prijsverhoging gaat.
