Op technisch vlak slaat de nieuwe Swift Sport niet dezelfde weg in als zijn concurrenten. Hij houdt met andere woorden vast aan het bestaande concept en laat een turbo of compressor achterwege. Zijn atmosferische en aardig brullende 1,6l, gekoppeld aan een precies schakelende doch losjes in de voegen verkerende manuele zesbak, laat zich liever hoog de toeren injagen en dat is een eigenschap die we bij een auto van dit type ten zeerste waarderen. Al houdt de motorkeuze tevens in dat we het toerental op peil moeten houden om het blok volledig tot zijn recht te laten komen. De voltallige, 136-koppige paardenstal is immers pas met 6.900tr/min op de teller volledig beschikbaar.
De vierpitter levert ook 160Nm bij 4.400 toeren, wat hem een sprinttijd van 8,7 seconden oplevert. Verwacht dus geen hevige acceleraties, want dan kom je van een kale reis terug. Zijn rechtlijnige krachtontplooiing en de alerte gasrespons maken echter één en ander goed, ook al neemt de centrale ruim de tijd om de toerenladder te beklimmen. En wat dat betreft valt er onder 3.500tr/min weinig te beleven. Dus je raadt het al: een constante afweging verbruik/prestaties is onderweg aan de orde. Behalve als je je van dat eerste geen zier aantrekt natuurlijk. De Japanners claimen alvast 6,4l/100km (147g/km CO2).
En dan is er de speelse besturing, die mooi aansluit bij het motorkarakter en erg scherp en precies verloopt. Bovendien wordt er voldoende feedback geboden, wat bij moderne auto's alsmaar minder voorkomt. Met de Swift kan er lustig buiten de lijntjes worden gekleurd, zonder dat je door onveiligheidsgevoelens wordt overmand. En daar houden we van.
Het onderstel is harder afgeveerd dan dat van de Swift zonder meer, maar van een gebrek aan comfort kunnen we niet klagen. Wordt er op de grens gereden dan gedraagt de Sport zich lichtvoetig en levendig; te snel een bocht induiken resulteert dan weer in gering onderstuur. Dus los je best even het gaspedaal, waarna er weer vol kan worden uitgeacceleerd. Alweer op voorwaarde natuurlijk dat de zestienhonderd hoog in toeren wordt gehouden. Wie z'n beste beentje voorzet kan zelfs een lichte vorm van overstuur opwekken. En dat, beste lezer, draagt alweer bij aan het vertier dat de Swift Sport in de aanbieding heeft.
Zijn opstelling - vooraan McPhersons en achteraan een eenvoudige torsieas - laat op papier niet meteen uitschijnen dat we met een echte rasbochtenvreter te maken hebben. Al wordt er in praktijk dus wel even anders gepiept. Mede dankzij z'n lage gewicht (1.045kg), de korte wielbasis en de toch wel pittige viercilinder onder de kap. Dat de Swift in de wieg is gelegd om als een huisvlieg meerdere bochten na elkaar aan te snijden, had je natuurlijk al lang begrepen.
