Uiteraard beschikt de Swift Sport over een gespierder uiterlijk dan het gewone model. Met als orgelpunt een dubbele uitlaat - één aan elke kant - met in het midden een diffuser die meer op de oogzenuwen inspeelt dan op wat anders. Wij zien er eerlijk gezegd het nut wel van in, wat ook geldt voor de schorten onderaan de flanken.

Tot grote ergernis van sommige tegenliggers zijn automatisch functionerende xenonkijkers van de partij, net als mist- en dagrijlichten overigens. Verder mag je ook een stel omvangrijke elektrisch inklapbare en verwarmbare buitenspiegels verwachten.

Het uiteinde van elke as is versierd met 17-duims lichtmetaal, van de baan gescheiden door rubber met maatje 195/45 R17. Na een onzachte ontmoeting met een verdwaalde nagel of dergelijke dien je wel de wegenwacht te bellen of zelf tot reparatie over te gaan door van de meegeleverde kit gebruik te maken. Een reservewiel zijn we anders gezegd niet tegengekomen in deze Swift. Al is dat weinig verrassend, gezien z'n erg benepen en vooral onpraktische bagageruimte. Stapelen dient in de hoogte te gebeuren en de laadvolume bedraagt slechts 211l. Zelfs met de achterbank neer heb je nog maar 512l ter beschikking. Komt daarbij dat je een vlakke laadvloer kan vergeten en dat de drempel hoger ligt dan ons lief is. Een enkel haakje om iets aan op te hangen moet de pijn verzachten, maar dat lukt niet.

Het zicht rondom is OK, met dank aan de relatief grote (achter de B-stijl verduisterde) glaspartijen, en ook de sleutelloze toegang (reeds geïntroduceerd op de vorige Swift-generatie) valt in de smaak. En voor wie het zich afvraagt: naar de metaallak van het afgebeelde beestje wordt als Galactic Gray verwezen. Daarvoor dien je op de Sport niet bij te betalen.