Het is vol zelfvertrouwen dat SsangYong het heeft over het interieur van de Korando. En dat is logisch, want de Koreanen weten waar ze mosterd gehaald hebben: bij de goed verkopende Japanners. Ook hier is de vormgeving weer erg generisch, maar ook correct en eigentijds. Alleen de amberkleurige LCD-schermen zien eruit alsof er al wat leeftijd op zit. En terwijl de instapversie voorzien is van een erg simpele tellerpartij, hebben meer luxueuze varianten niet alleen leder in plaats van stof, maar ook een aangepast instrumentencluster met een bijzonder hoog Toyota-gehalte.

De volledige boordplank is opgetrokken uit zacht aanvoelend materiaal, wat de stelling van de Koreanen over de interieurpositionering staaft. Maar de sierlijsten ogen dan weer eerder goedkoop, terwijl de deurpanelen eveneens nog van enige achterstand getuigen. En het geluid als je een portier dichtgooit is alles behalve premium, ook al zegt het niets over de echte kwaliteit ervan. De optielijst kent ook nog enkele hiaten. De afwezigheid van een geïntegreerd navigatiesysteem bijvoorbeeld.

Je tijd aan de binnenzijde doorbrengen is nochtans geen straf. De geluidsinstallatie is degelijk, de ergonomie kent geen echte fouten, er is bergruimte voorhanden en het plaatsaanbod is goed (vooraan) tot ruim (achteraan). En ook over het koffervolume van 486 liter kan je niet klagen. Het is overigens uitbreidbaar tot 1.312l als je de achterbank wegklapt. De verkregen laadvloer is helemaal vlak, wat geenszins door alle concurrenten kan worden geclaimd.