Geen nood, er zijn ook minder opzichtige interieurcombinatie dan die met de rode boordplank van ons testvoertuig. Er zijn zelfs uitgesproken stijlvolle bekledingsopties, die erg goed in de verf zetten dat zowel de materiaalkeuze als de afwerkingskwaliteit er met rasse schreden op vooruit gingen. Het zitcomfort is ook merkbaar beter dan voorheen. De voorste zetels zijn nu tot 14-voudig verstelbaar en zowel verwarming als ventilatie is beschikbaar voor de eerste twee zetelrijen. We zeggen de eerste twee, want onder de koffervloer zitten nu nog twee zitjes, net als in de Discovery. Draken van zitplaatsen overigens en je kan alleen maar blij zijn dat ze niet of nauwelijks gebruikt zullen worden. Natuurlijk heeft Land Rover z'n best gedaan om de toegankelijkheid acceptabel te maken en het doet die job niet slechter dan eender welke andere autobouwer die mensen in de koffer wil steken, maar het blijft een geklauter. Alleen al daarom zijn ze wellicht beter geschikt voor kinderen.

Het instrumentarium is nu geheel digitaal en natuurlijk is de hoeveelheid elektronische gadgets en gizmo's toegenomen. Daarbij valt eigenlijk vooral op dat de Britten nog steeds vasthouden aan een navigatiesysteem met primitieve grafische eigenschappen. Daar bijten ze in het stof ten opzichte van eender welke concurrent. Wat ze dan weer wel erg goed gesnapt hebben, is het potentieel van een aanraakgevoelig scherm. Zelfs met een automaat (voortaan niet langer te bedienen via de verzinkbare draaiknop, maar via een meer conventionele hendel) en meer terreinopties als een topografische kaart, stelpt dat de wildgroei aan knopjes.

Aan boord krijg je niet meteen de indruk dat er meer plaats is dan voorheen. Maar dat was eigenlijk ook niet nodig. Het laadvolume is wel indrukwekkend. Met vijf van de zeven zitplaatsen in gebruik biedt de kofferklep 784 liter stouwcapaciteit. En natuurlijk is de achterbank neerklapbaar. Dan komt er nog eens 980 liter bij.