Traditioneel mag de meest voor de hand liggende motorkeuze voor een gezinsbreak een oliestoker zijn, we kunnen je nu al meegeven dat dit vooroordeel ondertussen achterhaald is. Niet alleen heeft de Vlaamse regering met de nieuwe verkeersbelasting duidelijk de kaart getrokken van de benzinedrinkers, maar ook de constructeurs lijken zich de laatste tijd weer wat meer te concentreren op laatstegenoemde krachtbronnen. Nadat ze jarenlang vooral de diesels zuiniger en schoner poogden te maken, slaan ze met de moderne benzinemotor dezelfde weg in.
Renault heeft een naam hoog te houden in dit segment en de nieuwe kleine driecilinder turbobenzine met een longinhoud van amper 0,9 liter stelt zoals verwacht dan ook niet teleur. De eenheid is € 1.200 duurder dan de instapper, een atmosferische 1.2, maar is die meerprijs zeker waard. Want de driepitter is niet alleen zuiniger en sneller, hij komt ook met een lagere CO2 uitstoot (105 ipv. 127g/km) waardoor hij tevens fiscaal interessanter is. De honderdspurt legt de TCe af in een acceptabele 12,2 seconden en alhoewel ons praktijkverbruik met een dikke 6 liter meer is dan wat Renault beloofd (4,5l/100km), kunnen wij met dit gegeven best leven. De Clio Grandtour is ondanks het segment immers een behoorlijk ruime en gerieflijke wagen.
Enige commentaar kunnen we je anderzijds niet onthouden wat het onderstel betreft. Alsof het sportief is om elke oneffenheid in het wegdek aan de tussenwervelschijven van de inzittenden op te dringen, is het chassis van de nieuwe Clio overdreven rigide afgesteld. En de break heeft achteraan zelfs nog 10% stijvere veren en vooraan een dikkere stabilisatorstang dan de berline, terwijl het meergewicht van amper 56kg nu toch niet zo'n grote rol zou mogen spelen in het rijkarakter denken we. Zelfs met goed steunend meubilair - en dat is er - blijft het comfort daardoor onder de verwachtingen van wat een gezinswagen zou moeten bieden.
