Aan de 6,75l grote, geblazen V12, werd niet geraakt bij de jongste aanpasbeurt. Die levert nog steeds 460pk en 720Nm, wat een duidelijke focus op trekkracht eerder dan vermogen doet vermoeden. Gezien het gewicht van haast 3 ton, is dat alleen maar logisch. Bovendien hoort een Rolls niet van A naar B te sprinten, maar ‘to waft'. Een typisch Britse term die je kan omschrijven als het neerzetten van prestaties zonder de indruk van inspanning te wekken. Met gemak, zo u wil. Dat de Phantom Drophead Coupé, voortaan uitgerust met een 8-trapsautomaat in plaats van een exemplaar met 6 verhoudingen, daarin wel wat achter de hand houdt, kan je afleiden uit de specificaties. Daarin staat een sprinttijd van 5,8 seconden te blinken, naast een afgeregelde topsnelheid van 240km/u. Indrukwekkend, zonder twijfel, maar ze ook effectief proberen neerzetten is een beetje heiligschennis. Waar het Rolls Royce om te doen is, is het vermogen om je met gemak te distanciëren van de andere verkeersdeelnemers. Iets wat de Phantom eigenlijk al doet als hij stilstaat, maar desnoods wel wil onderlijnen door volstrekt dramaloos en nagenoeg geruisloos een tussenacceleratie uit de mouw te schudden. Tot het tijd is om te stoppen natuurlijk, want zelfs geventileerde schijven met een diameter van meer dan 30cm rondom, kunnen het gewicht niet verdoezelen. Het gewicht is ook in grote mate verantwoordelijk voor de flinke verbruikscijfers van het product: 14,6l/100km of 347gr/CO2/km. Wij realiseerden over enkele duizenden kilometer een gemiddelde van 16,4l/100km. Niet meteen cijfer waar de beoogde doelgroep van wakker ligt, maar zelfs in de huidige zeitgeist een volume dat gewoon in verhouding is met de omvang, het gewicht en de prestaties.
Deze Phantom Drophead Coupé is uitgerust met het ‘Dynamic Package'. Een ophangingspakket dat de op elektronische gestuurde dempers en luchtbalgen rustende koets wat strakker in het gareel houdt. Een snufje dat elke andere constructeur gewoon zou verstoppen onder een knopje, maar niet Rolls Royce. Je hebt het, of je hebt het niet. Strakker is overigens best een misleidende term. De oneffenheden in de ondergrond worden nog steeds volmaakt afgevlakt en wie een bocht zelfs een beetje dynamisch aansnijdt mag zich aan een stevig rollend koetswerk verwachten. Bij hoge snelheden (pakweg 180km/u of meer) begint de koets zelfs spontaan te deinen. Maar je bent wel als vanouds perfect geïsoleerd van putten en bulten. Comfort wordt hier nog met de grote C geschreven.
Wie er echter van uitgaat dat het grote stuurwiel en de wollige ophanging daarom geen feedback geven, staat op het verkeerde been. De twee hebben - in tegenstelling tot wat vaak algemeen wordt aangenomen - niets met elkaar te maken. De Rolls communiceert perfect wat hij doet, is tot veel meer in staat dan de meesten voor mogelijk houden én biedt bovenal rijplezier met bakken. Maar je zal dat de constructeur nooit horen claimen. Tot zulke wereldse uitspraken laat Rolls Royce zich niet verleiden.
