Een portier van de S-Klasse kan traploos onder eender welke hoek open blijven staan, en trekt zichzelf zacht dicht wanneer het tegen het slot wordt gezet. Geen nieuwigheden, maar wel zaken die tekenend zijn voor de zin voor detail die je in deze klasse moet hanteren. En Mercedes maak het zichzelf niet makkelijker, door ook nog eens de stekker uit überluxemerk Maybach te trekken en er de klanten voor binnenshuis te willen houden. Deze nieuweling moet dus wel potten breken. En laat ons daarvoor achteraan beginnen.
In de standaarduitvoering zit je er natuurlijk prinsheerlijk en behoudt je ettelijke centimeters buffer. Maar het wordt er pas echt indrukwekkend als je opteert voor optiepakketten. De inspiratie van de Duitsers komt ‘linea recta' uit de business-class van vliegtuigen. In de middenconsole zitten klaptafels, iedereen heeft recht op z'n eigen entertainmentcenter en het zitmeubilair heeft alles van een relaxfeauteuil. De achterste rugleuning gaat omlaag tot de hoek nog amper 43 graden bedraagt en je hoofd op een speciaal comfortkussen ligt. Niet zo goed als de Maybach, nee, maar verdraaid dicht in de buurt. We kunnen ons - nog steeds vanop de achterbank - buigen over details als elektrisch bediende zonneblinden.
Er valt echter zo veel ander nieuws te rapen dat we dat soort gekende snufjes meteen in de categorie ‘vanzelfsprekend' zullen onderbrengen. Net als zetelverluchting, verwarming en massage bijvoorbeeld. Alhoewel Mercedes daar toch weer wat verder gaat. Door in een specifiek pakket de armsteunen in deuren en middenconsole te verwarmen bijvoorbeeld. Of door de massagefunctie te herdenken met verwarmde massage-elementen. Het effect moet hetzelfde zijn als bij een trendy ‘hot stone' relaxbeurt, maar ondertekende heeft onvoldoende ervaring met dat laatste om er iets zinnigs over neer te pennen. Tot de nieuwigheden horen - in de versie met lange wielbasis - onder meer individuele comfortzetels. Daarin kan je erg ver onderuit gaan zitten. En als relaxen niet meteen je ding is, heb je in de middentunnel twee klaptafels zitten die menig ‘frequent flyer' jaloers maken.
Vooraan dan. Laat ons snel even rij- en zithouding afhaspelen door er ‘perfectie' voor te prediken. Iets wat we overigens niet zullen doen voor ergonomie. Daarvoor had Mercedes het gigantische (31cm diameter) centrale display aanraakgevoelig moeten maken. Nu moet je steeds teruggrijpen naar de COMAND-draaischakelaar op de middentunnel. Die werkt wel goed, maar er niets intuïtiever dan met je vinger drukken op wat je nodig hebt. Ergerlijk, vooral bij gebrek aan andere gebreken. Of toch: de twee digitale schermen (een centraal display en de digitale tellerpartij) zitten niet helemaal horizontaal. Iets waar ons oog toevallig op viel. De sfeerverlichting erachter maakte het natuurlijk weer goed.
De standaardgeluidsinstallatie is krachtig en zuiver genoeg om je onderkaak op je enkels te krijgen van verbazing. De Duitse geluidsingenieurs hebben een extra blik inventiviteit opengetrokken om dat klaar te spelen. Zo zijn de basluidsprekers zo ingebouwd dat ze de holle ruimten in het chassis gebruiken als baskast. Klinkt beter, verbruikt minder energie en het vreet geen plaats. Een optioneel Burmester geluidsinstallatie doet zowaar nog beter en heeft de tegenwoordig onmisbare uitschuivende (of in dit geval -draaiende) tweeters tegen de A-stijl.
