De jaren 2000 zijn tegenwoordig een op zichzelf staand muziekhoofdstuk waar door sommigen (nu al!) met enige weemoed aan wordt teruggedacht. Zo ongeveer rond de tijd dat de millenniumbug besloot om toch maar veilig tussen de enen en nullen te blijven kamperen, bracht Coldplay het machtige 'Parachutes' uit, schonk Jamiroquai de wereld 'A Funk Odyssey' en luidden lokale grootheden zoals Ozark Henry met het magistrale 'Birthmarks' een ongeziene revival in van de Belgische rock ... Wacht 's heel even. Is dat allemaal al zo lang geleden dan? Inderdaad dames en heren, de tijd staat tot nader order nog steeds voor niemand stil. Laten we dat even illustreren met een onweerlegbaar voorbeeld, zo is iedereen meteen mee. Neem nu de Insignia.
Opel's grootste is namelijk al wat langer onder ons dan je intuïtief misschien wel zou denken. In 2008, al gauw vijf jaar geleden dus, verwees Opel de Vectra naar de geschiedenisboeken en deed het in één klap de statige Omega vergeten, waar de Duitsers al in 2003 de stekker hadden uitgetrokken. Echt nieuw kan je de Insignia naar automarktnormen dus niet meer noemen, doch daar weet Opel erg succesvol de aandacht van af te leiden. Nu goed, de Insignia doet dat in de eerste plaats zelf, want met zijn erg geslaagd en vooral tijdloos ontwerp is er hoegenaamd geen enkele nood aan een dringende opfrissingsoperatie. En dat is best opmerkelijk.
Anderzijds slagen de Duitsers er in om zowat halfjaarlijks met voldoende relevant nieuws te komen, zodat het model telkenmale opnieuw in de kijker komt te staan. En weet je wat? Het werkt nog ook. Kijk maar eens naar wat we vandaag weer op de oprit hebben staan. Een Insignia - uiteraard, dit keer met een variant van de tweeliter diesel onder de kap, met twee turbo's én twee interkoelers. Hoe dat werkt, en of je dat zou moeten willen weten, gaan we in de volgende pagina's voor je na.
