Een half decennium alweer doorkruist de Insignia het Europese landschap, en iedereen die toen al viel voor de elegante lijnen van Opel's vlaggenschip zal kunnen bevestigen dat de tijdloze koets nog steeds geen tekenen van ouderdom draagt. Toch moet Opel vermijden dat de Insignia oud nieuws wordt, net nu de kaap van een half miljoen geproduceerde exemplaren werd gerond, en komt het zowat elke zes maanden met iets nieuws op de proppen.
Niet aan de binnenkant, daar blijft alles bij het oude. Niet dat we dat erg vinden, want op de te drukbevolkte middenconsole na ziet en voelt de Insignia er nog steeds erg hoogwaardig en genereus uit. Het interieur lijkt je te omarmen doordat de boordplank in een wijde boog haast naadloos lijkt over te gaan in de zijportieren, de zetels zitten goed en laten veel bewegingsruimte toe en met een kofferinhoud van 530 liter (bij deze vijfdeurs) nestelt hij zich netjes tussen de ruimere concurrenten van het segment. Wat er dan wel verandert? Dat ontdekken we onder de motorkap.
Ditmaal introduceert Opel namelijk de BiTurbo. Een variant van z'n reeds bestaande tweeliter diesel die dankzij enkele aanpassingen, waarvan het gebruik van een dubbele turbolader met elk een eigen interkoeler de meest opvallende is en meteen de naam verklaart. Dankzij die turbotandem worden tot 195pk en 400Nm opgewekt. Hij verschijnt meteen in drie versies in de prijslijst. Een Ecoflex die slechts 129 gram uitstoot en minstens € 33.300 kost en een handbediende zesbak krijgt, een versie met vierwielaandrijving en dezelfde versnellingsbak vanaf € 35.200 en zestrapsautomaat die € 34.300 kost. De vijfdeursversie kost € 400 meer en de break doet daar nog eens € 700 bovenop.
Door de band genomen kost de BiTurbo zo'n € 2.500 meer dan de 160pk sterke tweeliter zonder tweede turbo, maar denk niet dat de prestaties hiermee spectaculair toenemen. Op papier doet de BiTurbo natuurlijk op elk vlak beter - met uitzondering van het gemiddeld verbruik in de stad, maar of je daar nu vrolijker van wordt achter het stuur? Niet echt. Daarvoor ontbreekt het de krachtbron aan een nadrukkelijke duw in de rug en blijft de soundtrack te veel op de vlakte. Geef ons dus maar wat meer opties in de plaats.
