Met de lichtste van twee beschikbare zelfontbranders op de vooras, gekoppeld aan een stroeve manuele zesbak (een automaat behoort niet tot de mogelijkheden), laten we de 4008 op het Belgische wegennet los. Opvallend is het beperkte potentieel onderin de toerenladder, waardoor onze lener niet altijd even vlot reageert en hij te veel moeite moet doen om (kleine) hellingen te bedwingen.
Je kan, middels een draaiknop op de middentunnel, de aandrijfkrachten elektronisch over de vier wielen laten spreiden om meer uitdagende situaties de baas te kunnen, zoals bij sneeuwval of als hulpmiddel bij een klim, wanneer tractie op alleen de voorwielen niet volstaat om de klus succesvol tot een einde te brengen. De niet-permanente vierwielaandrijng mag dus als een meerwaarde worden gezien, wat weliswaar niet erg verrassend mag heten in het betreffende segment.
De 1,6l HDi uit eigen huis produceert 115pk (3.600t/min) en 270Nm koppel (1.750t/min). Het stelt de Fransoos in staat 100km/u aan te tikken in een respectabele tijdspanne van 11,6 seconden, slechts een tiende meer dan de 150pk sterke 1,8l diesel. Het verschil in trekkracht bedraagt ook maar 30Nm en de krachten worden in dit geval sneller ter beschikking gesteld. Het verschil uit zich ook vooral op de CO2-curve, waar de 1,6l een duidelijk voordeel biedt. Per kilometer wordt er 129g in de lucht geblazen, tegenover 147 in geval van de krachtiger centrale van Mitsubishi. Uiteraard noteren we wel een verschil inzake topsnelheid (180 tegenover 198km/u), maar daar zal niemand slaap voor laten. Toch kunnen we ons niet helemaal vinden in het blok. Bij hernemingen komt de zestienhonderd punten te kort en dat gaan we na een tijdje als vermoeiend ervaren. Bovendien laat de diesel onze oren niet ongemoeid. Ook met windgeruis moet je kunnen leven. Het opgeveven verbruik van 4,9l/100km hebben we niet gehaald, maar met 6,4l kom je zeker toe.
De 4008 maakt op tijd kenbaar hoe ver hij wil gaan en daar profiteren we van om de grenzen op te zoeken. Zijn elektronische bekrachtiging van het stuurwiel drukt de rijbeleving enigzins de kop in, maar het Mitsubishi-onderstel kan gelukkig wel overtuigen. Wie echter op zoek is naar opperste comfort is dan weer bij het verkeerde adres aanbeland, of moet de demping laten herzien.
