Echt vrolijk worden we niet van deze tot wijnbouwer omgeschoolde sushiverkoper. Het interieur wekt een sombere indruk op en staat in schril contrast met de stijlvoller vormgegeven binnenkant van andere producten uit dezelfde stal. Dat komt omdat de cabine van de Mitsubishi ASX quasi ongemoeid werd gelaten, net zoals Citroën amper de moeite nam om de C4 Aircross aan de binnenzijde anders uit te dossen. Dat de Japanners geen koploper zijn inzake interieurarchitectuur was nochtans al langer geweten.
Kunststofpanelen voelen hard aan en klinken hol, en bedieningselementen (zoals de centrale draaiknoppen) lopen niet over van hoogwaardigheid. De tellers, eveneens overgeheveld, lijden aan een lichte vorm van grootheidswaanzin en laten zich daardoor liever afzonderlijk analyseren. Da's niet erg praktisch tijdens de rit. Deze misser valt echter in het niet bij de optionele navigatie, dewelke verschrikkelijk verouderd overkomt, niet altijd even goed afleesbaar is en gewoonweg te traag reageert in het algemeen. De volledige interface hoort eigenlijk gewoon in een vorig tijdperk thuis.
Verder schort er ook wat met de zithouding. Het stuurwiel is weliswaar in de hoogte en diepte verstelbaar, maar staat niet voldoende verticaal opgesteld waardoor we het gevoel hebben met een camionette op stap te zijn.
Tot slot overlopen we nog even de basisuitrusting, waartoe we een automatische airco, een handenvrije telefoonkit met bluetoothconnectie, cruise control, radio-CD met MP3-afleesbaarheid en 6 luidsprekers kunnen rekenen. Daarnaast installeert Peugeot automatisch in werking tredende kruislichten en ruitenwissers, een AUX- en USB-ingang, leder voor het stuurwiel en de pookknop en zowel elektrische ruiten als een hindernissendetector voor- en achteraan. De 4008 openen en starten kan je zonder de sleutel boven te halen.
