De binnenruimte omvat nog steeds een in twee verdiepen ingedeelde digitale boordplank die naast de obligate snelheidsindicatie ook gegevens verstrekt over rijbereik, rijgedrag (waarbij een ecologische rijstijl wordt aangemoedigd), geschatte laadtijd en zo meer. Uiteraard is die niet zeer conventioneel, maar ze is wel goed afleesbaar en helder ingedeeld, op een enkel onduidelijk verklikkerlichtje na. De middenconsole heeft een glanzend zwarte plastic afwerking die ondanks alles niet meteen een premium indruk nalaat, maar wel bij alle versies een navigatiesysteem ingebouwd krijgt, dat ook weet waar je voor je Leaf een stopcontact kan scoren. Het heeft nu ook een nieuwe routeberekeningsfunctie en kan naast de snelste en kortste, ook de meest ecologische route naar je bestemming uitdokteren.
Terwijl de lichtgrijze bekleding van het origineel behouden blijft, biedt Nissan nu ook een zwart interieur aan. Dat is meer afgestemd op de smaak van de klanten in onze contreien. Op de topversie -zoals hier getest- is dat ook voor het eerst bekleed met leder. Haast net zo belangrijk is de vernieuwde vormgeving van de zetels, die voorzien zijn van een grotere zijdelingse steunkussens en je daarom een beetje beter op de je plaats houden. Een aanpassing die we verwelkomen, vooral omdat je helemaal niet moet concluderen dat het comfort-aspect er nu van verwaarloosd is. Met een wat dunnere rug en een grotere verstelbaarheid, wordt achteraan ook 35mm winst in de beenruimte geboekt. Ook een opsteker, al blijft het moeilijk om je voeten op de achterbank onder de voorzetels te steken. Dat is wellicht iets voor de volgende verbeteringsbeurt.
Moet je aan het interieur van de Leaf een conclusie hangen, dan moet het vooral zijn dat er op de boordplank na, nauwelijks verschil is met dat van een ander voertuig uit het C-segment. Het is gerieflijk, ruim en degelijk afgewerkt. En dat hoort ook zo te zijn.
