Na een 6 volgt een 7 en na een A een S. Zo luidt de logica in Ingolstadt en daar wordt niet over gedebatteerd. Want hoewel er niemand echt zat te wachten op de komst van de S7, bleek zijn intrede onvermijdelijk. Niet in het minst omdat men ook een RS7 in gedachten had. Audi maakt het zichzelf dus eerder moeilijk en je begrijpt waarom nadat je de rest van het gamma hebt ontleed. Behalve een S7 kan je immers ook een gerelateerde, goedkopere én praktischer S6 of S6 Avant met dezelfde motor in huis halen. Of een S8, als het wat meer mag zijn.

Maar we zijn nog niet uitgepraat. De S7 moet ook op zijn tellen passen voor zelfontbranders uit het eigen kamp. In het bijzonder voor de 3.0 TDI dewelke we ook in de SQ5 hebben uitgeprobeerd. Deze centrale genereert 313pk en 650Nm koppel - 100Nm meer dan onze testwagen - en is ook niet verlegen om een sprintje meer of minder. Komt daarbij dat de potente diesel heel wat beter scoort inzake uitstoot en verbruik. Onze tester heeft dus nog heel wat verantwoording af te leggen.

Hij doet dat door zijn 4,0l biturbo-V8 te koppelen aan start/stop, remenergierecuperatie en cilinderuitschakeling, waarbij de helft van de cilinders tijdelijk in rust kunnen worden geplaatst. Maar helemaal baten kan het niet. Alles samen poneert de S7 een normverbruik van 9,7l/100km en 225g/km op de CO2-emissieschaal. Metingen die anderzijds best meevallen als je de rest van de cijfers erbij haalt: 420pk, 550Nm koppel en een 0 naar 100-spurt die in 4,9 seconden is afgewerkt. Zoals gewoonlijk houdt deze Duitser het vanaf 250km/u voor bekeken.

De constructeur is er in geslaagd om de bestuurder van een maximum aan taken te ontheffen. Je betaalt voor kracht en (heel wat) comfort, maar krijgt weinig plezier in de plaats. Volgens de grote bonzen dient een rit in een Audi foutloos en veilig te verlopen, zonder dat er onderweg kleren aan het kreuken gaan. En dat is een beetje jammer met een ronkende V8 onder de kap. Al heeft de RS7 misschien wél sensatie in de aanbieding. Dat is voer voor later.