Jinba Ittai. Dat is Japans, geen tikfout, en staat voor de eenheid tussen paard en ruiter. Mazda gebruikte de slagzin eerder al om zijn altijd op de bestuurder georiënteerde interieur te beschrijven, en rakelt de krachtterm voor deze 6 weer op. Terecht, want zowel de boordplank, de ergonomisch opgebouwde interface tussen mens en machine als het sportieve stuurtje richten zich subtiel op de chauffeur. Verder dragen de prima uitgewerkte rijhouding, een gaspedaal dat scharniert in de vloer en een goed verstelbereik van stoel en stuur bij tot een innige connectie tussen bestuurder en wagen. Persoonlijk hadden we het stuur nog wat dichter naar ons toe willen trekken, maar die onvervulde wens als minpunt beschouwen is dan weer overdreven. Net als de bestuurdersstoel wordt ook het andere meubilair goedgekeurd: goed steunend, elegant uitgevoerd en zodanig ingeplant dat iedereen in alle richtingen royaal op bewegingsruimte wordt getrakteerd.
Ieder merk wil dat zijn interieur klasse uitstraalt, maar al te vaak wordt er te kwistig met frivoliteiten rondgestrooid of omgekeerd, overdreven bescheiden te werk gegaan om dat te bereiken. Ook hier moeten we het Mazda nageven: de mix tussen sobere elegantie en sportiviteit is zonder meer geslaagd. Waar zachte materialen worden verwacht vinden we die; de homogeniteit inzake de bekleding van de bedieningsinstrumenten valt in positieve zin op en alle wijzertjes en schermpjes slagen er zonder problemen in om ons van alle nodige informatie te voorzien.
Zijn er dan geen minpunten te melden? Natuurlijk wel. Zo hadden we de hoofdsteunen graag in de diepte regelbaar gezien, valt het TomTom scherm naar hedendaagse maatstaven niet bepaald groot uit en blies de op papier indrukwekkende Bose hifi-installatie - standaard meegeleverd op de Executive uitvoering - ons niet echt van onze sokken. Het systeem, bestaande uit 11 luidsprekers, actieve ruisonderdrukking en surround signaal verwerking is amper instelbaar en dat is een gemiste kans. Met name dat de centrale luidspreker te prominent wordt aangestuurd, de woofers de deurpanelen lustig laten trillen en dat het middengebied van zo goed als geen textuur wordt voorzien, is een doorn in het oog van de ware audiofiel. Mazda maakt tenslotte graag melding van een sterk verbeterde geluidsisolatie, en alhoewel het auditieve effect van de rijwinden inderdaad erg goed wordt geweerd (met dank aan een puike luchtweerstandscoëfficiënt van 0,26), krijgen de rolgeluiden nog steeds behoorlijk veel vrij spel naar onze mening.
Laat dat echter niet beletten dat we afsluiten met een nadrukkelijk positieve noot, want aangehaalde minpunten vallen echt wel in het niets bij de kwaliteiten die deze 6 etaleert. Als we zijn gelijken ter zake zouden moeten aanduiden, dienen we die te zoeken bij de premiummerken. Met dat verschil dat deze starten met kale uitvoeringen, aan het prijskaartje waarvoor de Mazda al zijn troeven reeds heeft uitgespeeld.
