Onder het eerder gewone plaatwerk is de Rexton een buitenbeentje. De koets rust immers op een ladderonderstel en de recente viercilinder tweeliter common-rail dieselmotor stuurt in gewone omstandigheden z'n vermogen naar de achterwielen. Geen zelfdragende koets dus, wat meteen verklaart waarom de Rexton met een rilling in de ruggengraat door oneffeheden dendert.

Anderzijds is de afstelling uitgesproken comfortabel en slikken de spiraalveren op de vier wielen zonder al te veel morren het meest pokdalige wegdek. Het voelt niet meteen modern aan en de twee ton wegende Rexton rolt ook wel meer dan we tegenwoordig gewend zijn door de bochten, maar zo'n vleugje nostalgie heeft ook enkele voordelen. Zo is de stuurinrichting communicatief zoals geen nieuwe auto dat is, en is hier nog sprake van een degelijk veercomfort. En dat hebben we gemist.

Een inschakelbare vierwielaandrijving drijft de terreinwaardigheid van het model op tot ver boven dat van een conventionele, hedendaagse SUV. Maar met een bodemvrijheid van 22cm moet hij de echte terreinmonsters wel laten voorgaan. Een reductieverhouding of terreinversnelling is wel voorzien en wanneer die is ingeschakeld wordt meteen het middendifferentieel gesperd.

De relatief compacte krachtcentrale vervangt een 2,7l verouderde Mercedes-eenheid die inmiddels al behoorlijk wat van z'n pruimen was verloren. En de 155pk en 360Nm kwijten zich in combinatie met een correct schakelde zesbak opvallend goed van hun taak. Een sprinttijd is net als een bagagevolume nog niet voorhanden, maar mik op een seconde of 12. En de top van 173km/u zal eveneens volstaan voor het gros van de gebruikers. Waar het leeggewicht onmiskenbaar een invloed op heeft, is het verbruik. Dat is volgens de gemengde cyclus 7,3l/100km of 193gr/CO2/km.