265pk heeft de Golf R. En dat komt niet uit een vijf- of zescilinder, maar gewoon uit een drukgevoede vierpitter. Exact dezelfde eenheid als de GTI, om precies te zijn. Dat draagt bij tot een relatief beperkt -opgegeven- verbruik van 8,2l/100km en een eerder beperkt gewicht op de voortrein. Dat laatste is een goede zaak, want hoewel je de achtertrein van deze R nooit van te veel enthousiasme kan betichten, gaat de neus zelden hopeloos de buitenzijde van de bocht opzoeken. Dat laatste hebben we in grote mate te danken aan het bij veiligheid reeds vernoemde elektronische sperdifferentieel. Een naam die doet vermoeden dat het iets te maken heeft met een echt differentieel, terwijl dat helemaal onjuist is. Maar als de ondergrond vlak en droog is, heeft het bedienen van de voorste remschijf aan de binnenkant van de bocht wel grosso modo hetzelfde effect, maar zelfs dan houden we nog steeds niet van de playstation-saus die onvermijdelijk bij het gerecht wordt geserveerd.

En daarmee zijn we eigenlijk bij het kernoordeel gekomen. Op een lichte trilling in de koets na - door het weglaten van de verstevigende dakconstructie uiteraard- is rijden met de Golf R een verrassend steriele bedoening. De soundtrack had wat meer pit mogen hebben, de elektronica bemoeit zich constant met alles van stuurinrichting tot remmodulatie en door de erg lineaire vermogensontplooiing en de nagenoeg onvoelbare schakelovergangen heeft zelfs de puike sprinttijd van 6,5 seconden weinig om het lijf.

Al bij al is er erg veel voor ingenieurs om enthousiast over te zijn, en wat minder om de honger van sensatiezoekers te stillen. Of je moet erg onoordeelkundig het gaspedaal met de vloer verzoenen en het leuk vinden dat de elektronica dan z'n beperkingen overschrijdt. Gelukkig is de demping ondanks de 2,5cm gekrompen veerweg ronduit uitstekend en is het comfortniveau eigenlijk erg hoog. De Golf R Cabrio is dan ook een ideale keuze voor wie snel wil gaan zonder het gevoel te hebben te dansen op het scherp van de snee.