Auto's die elkaar in competitievorm op een afgesloten circuit achtervolgen is een fenomeen dat we in de toekomst graag zouden willen behouden, ook nadat de petroleumbonzen geen druppel van het zwarte goedje meer kunnen bovenhalen. Nissan deelt deze mening en speelt nu al met het idee om de bolides in kwestie volledig van elektriciteit afhankelijk te maken. Het eerste concept dat aan de voorwaarde voldoet heet Leaf Nismo RC, waarbij RC staat voor Racing Competition. Met deze op de racebaan afgestemde Leaf-afgeleide trakteert het merk ons op een eerste blik van wat ons misschien ooit te wachten staat. De vierwieler werd uit de verpakking gehaald op het Autosalon van New York in 2011 en maakte al faam tijdens het Goodwood Festival of Speed in het Verenigd Koninkrijk, waar hij als eerste elektrische racewagen ooit de beproefde klimkoers overwon.

Het speciaal ontworpen Blad heeft vreemd genoeg geen extra spieren gekweekt, maar kreeg wel een monocoquestructuur in koolstofvezel en een uitgeklede binnenkant cadeau. Het resultaat weegt droog aan de haak 938kg, een verschil van maar liefst 587kg ten opzichte van het productie-exemplaar. En er zijn nog meer afwijkingen te bespeuren. Zo ligt zijn daklijn 35cm lager dan die van het doordeweekse model en bedraagt de bodemvrijheid nog maar 6cm. Van voor naar achter telt de Leaf Nismo RC er 2cm bij - tot 4,46m - en breedtegewijs bedekt de stroomvreter 1,942m van het aardoppervlak. Dat is alweer 17,2cm winst. De wielbasis werd dan weer met bijna 10cm ingekort tot 2,6m. Een driedelig koetswerk (met een afneembare voor- en achterpartij), plexiglas, een regelbare achterspoiler en een setje 18-duims lichtmetaal met Bridgestone Potenza RE-11S semi-slicks (bandenmaatje P225/40R18) maken het (exterieur)plaatje compleet.

De elektromotor - die zonder aanpassingen werd overgeheveld uit de standaard-Leaf - bevindt zich nu tussen de cabine en de achteras. Daar treffen we ook de omvormer, het lithium-ion batterijenpakket (48 modules) en de transmissie met vaste overbrengingsverhouding. Op die manier zijn de Nismo-ingenieurs er niet enkel in geslaagd om de Leaf RC op een ideale 50:50 gewichtsverhouding te trakteren, maar ook om de auto op de achterwielen van krachtvoer te voorzien. Met de gebruikelijke 109pk en 280Nm dus, al heeft dit bakje slechts 6,8 tellen nodig om 100km/u aan te tikken. Ter vergelijking: een gewone Leaf doet zowat 4 seconden langer over dezelfde proef. Aan de topsnelheid werd niet geraakt. Die bedraagt nog steeds ongeveer 150km/u en is elektronisch gekortwiekt.

Nadat we ons zonder kleerscheuren in het Bride-racekuipje hebben gemurwd, stoten we op een zee van koolstofvezel en een verder onherkenbaar interieur. De zitpositie is laag, de stoel amper naar voren verstelbaar en de afstand van stuur tot schouder bijgevolg niet erg gering. Met bijna gestrekte armen en benen zetten we ons krap: het geruisloze spektakel kan beginnen. We vloeren het gaspedaal en stuiven aan een stevig tempo uit de pitlane. Toch niet zo geruisloos. Ontdaan van alle mogelijke isolatie komen de Leaf en zijn omgeving hoorbaar tot leven. Enkel een grom uit de onbestaande uitlaat ontbreekt. Maar zijn racegenen komen pas echt tot uiting van zodra de eerste bocht zich aanbiedt. Remmen doen we laat en hard, zoals het hoort, en het systeem vraagt enige gewenning. De rembalans laat zich overigens door de bestuurder manueel instellen, wat wil zeggen dat de bijtkracht desgewenst naar de voor- of achterwielen kan worden overgedragen. Controle is de sleutel, ook wat de zware, onbekrachtigde en tegelijk messcherpe besturing betreft. Van onderstuur is hier geen sprake. En deze Leaf stuift er wel degelijk vandoor.

Voor de ophanging vertrouwt de Nismo RC op dubbele wishbones voor- en achter. De rit is beenhard en van hellen heeft het koetswerk nog nooit gehoord. Als een echte racewagen plaatst deze Leaf zich precies en probleemloos waar we hem hebben willen. Hij is kwiek in de bochten, maar beperkt op de lange baan, zoals je uit de opgegeven topsnelheid kan afleiden. Zo snel gaat het dus allemaal niet, en lang spelen zit er al helemaal niet in. In leuke omstandigheden is de groene sporter al na 20 minuten uitgeteld, wat hem weer recht geeft op minstens een half uurtje pauze. Dat is de tijd nodig om de accu voor 80% bij te vullen via de snellaadpoort in de achterflank. Tja. De Leaf RC mag dan wel de toekomst van de racerij voorspiegelen, maar die is nog niet voor vandaag. En allicht zelfs niet voor morgen.

Meer beeld zit in de fotospecial verscholen.