De V40 rust op een relatief korte wielbasis. En terwijl je daar vooraan eigenlijk niets van merkt, heeft het wel gevolgen voor alles wat achter de B-stijl zit. Zo is de achterbank eerder knus en moet je als het op hoofdruimte aankomt geen recordwaarden verwachten. De kofferinhoud is met 335l identiek aan die van de vijfdeurs zonder assertiviteitscursus op z'n CV, maar ook daar val je niet strijk van achterover. Natuurlijk brengt de neerklapbare achterbank soelaas als er geen passagiers de achterbank bevolken. Dat er in het binnenruim wel voldoende bruikbare opbergruimte is, mag dan weer wel een pleister op de wonde zijn.

Vooraan is het plaatsaanbod ruimschoots voldoende. Ook de sfeer zit er overigens goed. Volvo houdt z'n reputatie van een heldere ergonomie hoog, de bediening van nagenoeg alle elementen is kinderspel en in de cocktail zit ook nog een flinke scheut gadgets. De binnenspiegel heeft geen frame en de versnellingspook is verlicht. Het eerste vinden we aardig, het tweede kan dan weer minder bekoren.

De volledig digitale boordplank is ook nog steeds van de partij. Die heeft een andere vormgeving en kleur al naargelang je voor een sportieve, conventionele of eco-rijmodus kiest. Marketingonderzoekers beweren dat daar heel wat volk op zit te wachten. Wij zijn van mening dat het nauwelijks meer is dan een gadget. Hier is het niettemin goed uitgevoerd.

Specifieke voorzieningen van de Cross Country zijn we nog niet tegengekomen. Ze zijn dan ook summier. Op de testversies kan je een specifieke lederuitdossing ontwaren en wie wil krijgt ook een middenconsole in een kopertint. Die is specifiek voor het model, maar als je er een knoop van in je maag krijgt, kies je gewoon wat anders.