Er is werk geleverd. Eerst moesten de bestaande zetels, het stuur en de versnellingspookknop eraan geloven, daarna werd er aan de instrumenten gerommeld. Tot de hemelbekleding toe is alles nu donker van kleur en de pedalen en de voetsteun kregen een laagje aluminium opgekleefd. Audiotoetsen en verluchtingsmonden komen in pianozwart plastic en rond de nieuwe versnellingspook werd een grijze, gerookte afwerking gebruikt. Alweer in hetzelfde materiaal, dat spreekt. De Juke (Nismo) is doorspekt met harde panelen die niet allemaal even krasvrij zijn en getuigt hier en daar van een twijfelachtige interieurafwerking. De goedkoop aandoende pookknop kan ook maar matig bekoren. En dat voor de topversie van het gamma.
Nismo biedt anderzijds wel prima steunende, in suède uitgevoerde sportstoelen, een rode tellerpartij en dito stiknaden om het sfeertje te bepalen. En dat is goed gelukt. Het met leder en alcantara overtrokken sportstuur ligt prettig in de hand en biedt voldoende steun (let ook op de rode centrummarkering als knipoog naar de autosport) maar is vreemd genoeg niet in de diepte verstelbaar. Van een auto van dit kaliber hadden we meer toegevingen verwacht.
De prettig gestoorde middenconsole behuist een 5,8" aanraakscherm dat toegang biedt tot een opgewaardeerde versie van Nissan Connect: de in-huis infotainmentformule met onder andere Send to Car van Google, bluetoothverbinding en de gebruikelijke achteruitrijcamera. Die doet het nog steeds erg goed, al scoort het bijhorende navigatiesysteem minder punten wegens te traag bij snelle wissels en bijgevolg niet altijd even duidelijk. Leuker is de app die je tablet (bevestigbaar) of smartphone via bluetooth met de boorcomputer in verbinding brengt. Zo kan je tijdens (en na) de rit een blik werpen op de G-krachten, drukwaarden, motortemperatuur en zelfs rondetijden. Als die al worden gereden tenminste.
