Het is geen geheim dat Mercedes met de nieuwe A niet simpelweg post wou vatten te midden van de gevestigde waarden van het segment. Nee, de Duitsers zijn geen meelopers: ze willen de bende liefst meteen volledig overklassen. De ster trok dan ook alle registers open om de beoogde 'soevereine sportiviteit' te vertalen naar een levendig en comfortabel rijgedrag. Het onderstel, bestaande uit een McPhersonstructuur voor- en een vierarmige as achteraan, werd specifiek ontworpen voor een dynamische rijstijl. Het zwaartepunt werd verlaagd, zo'n 40mm ten opzichte van de vorige A. De elektromechanische stuurbekrachtiging kan desgewenst besteld worden met rijhulpfuncties en het ESP met een elektronische sperfunctie. Alles werd tot in de puntjes afgesteld, getest en herbekeken in het ontwikkelingscentrum in Sindelfingen.
Dat belooft veel goeds allemaal, alleen kon de eerder geteste 180 CDI ons niet echt overtuigen en dat kwam vooral door het bescheiden motorblokje dat Mercedes monteerde. Niet dat de van Renault overgenomen 1.5 dCi moeite had met de dagelijkse verkeersstroom, dat niet, maar het kon op geen enkel ogenblik de sportieve aspiraties waarmaken waarnaar de A de hele tijd nadrukkelijk zit te hengelen. De 200 CDI mag bij deze herkansen, en kijk: de 1.8 laat met een vermogen van 136pk en een koppel van 300Nm al wat meer grensaftasterij toe. Zoals een meer dan behoorlijk spurtje van nul naar honderd in 9,3 seconden bijvoorbeeld. Of wat flukse hernemingen, want het maximale koppel is voorhanden tussen 1.600 en 3.000t/min, precies in de band waar je het nodig hebt.
Leg je er de zweep op, dan komen de kwaliteiten van het onderstel tot hun recht en ontpopt de A zich tot een dynamische en onderhoudende metgezel. Daarbij geholpen door de sportophanging en de laagprofielbanden, twee zaken die de dynamiek vanzelfsprekend ten goede komen. En helaas ook het comfort aan boord doen afnemen, maar dat is dan ook een bewuste keuze als je voor dit pakket kiest. Vanuit dat opzicht houdt het stug aangedraaide, bij wijlen overdreven sportief ingestelde stuur dan ook stukken meer steek dan bij de minder vermogende versies. Wat niet wegneemt dat het elektromechanisch bekrachtigde ronde ding nog steeds geen feedback aan de bestuurder geeft en zich te nerveus gedraagt in de rechtuitstand. Muggenzifterij? Ja en neen. De A rijdt lekker en stuurt zuiver, daar bestaat geen twijfel over, maar de hoge verwachtingen die Mercedes zelf heeft vooropgesteld, worden helaas niet volledig ingelost.
Mercedes belooft een erg matige dieseldorst. Gekoppeld aan de manuele zesbak zou de A-klasse in deze configuratie tevreden moeten zijn met een gemiddeld verbruik van 4,2l/100km, wat neerkomt op een CO2 uitstoot van 111g/km. Een waarde die wij voor alle duidelijkheid niet wisten te benaderen. 6,2l/100km is toch bijna de helft meer dan beloofd en dat kunnen we moeilijk door de vingers zien. Rij je echt met de knip op de beurs dan kan daar wellicht nog een slok van af, maar het weze duidelijk dat Mercedes óf nog wat moet doen aan de droge mond van haar kleine motoren, óf de 1.445kg zware A-klasse nog even op dieet moet sturen. Of beide natuurlijk.
