Net zoals in de B-klasse wordt de boordplank gedomineerd door een lijn die het materiaal van de bovenkant van dat van de onderkant onderscheid, en door vijf uit de kluiten gewassen, verchroomde ventilatiemonden die voor het eerst hun opwachting maakten in de SLS. Ook het vrijstaande, vastgezette scherm is van de partij en levert goed werk als venster op het duidelijke en hedendaags vormgegeven infotainmentsysteem. De software valt relatief makkelijk te doorgronden en bedienen, al hadden we liever kunnen 'swipen' op deze ipad-cloon. Wie A zegt moet ook B zeggen; als je dan toch per sé een tablet in het interieur wil, moet het ook aanraakgevoelig zijn vinden we. Ook de tellerpartij mag wat ons betreft nog een keertje terug naar de tekentafel: in het geheel van het interieur lijkt het ding prima op zijn plaats, maar bekijken we het plaatwerk wat meer in detail, dan valt op hoe banaal en ouderwets het oogt, zeker in vergelijking met wat Audi en BMW in hun magazijn hebben liggen. Of in vergelijking met wat Mercedes in haar hogere segmenten tegenwoordig monteert.
Wat de bouwkwaliteit betreft hebben we dan weer helemaal geen opmerkingen. Alles oogt en voelt solide aan. Je kan dusdanig ver gaan in het personaliseren van de A, dat je al een behoorlijk tegendraads mens moet zijn om je gading niet te vinden in de waaier aankledingsmogelijkheden. Met het AMG sportpakket komt alleraardigst leder met rode stiksels die mooi samengaan met de sportieve textuur van de boordplank en het dik uitgevoerde sportstuur. En omdat Mercedes niet na kan laten het dynamische karakter van de benjamin te onderstrepen, onderwerpen we uiteraard ook de bestuurderspositie aan een kritisch oog. De stoel kan lekker laag, zit voortreffelijk en de hoeken ten opzichte van het ruim verstelbare stuurwiel en de versnellingspook zijn zoals het hoort. Alle knopjes en instelwieltjes zitten waar ze horen, al zijn we nog steeds geen liefhebber van de verdoken, lage opstelling van de klimaatregeling die moeilijk bereikbaar blijkt. Ook de andere stoelen worden goedgekeurd: ze bieden voldoende ondersteuning en ruimte in alle richtingen.
Als bestuurder geniet je een prima overzicht op hetgeen voor je gebeurt; alleen het zicht naar achteren is ontoereikend, want door dat leuke kleine ruitje zie je niemendal. De dikke c-stijlen bemoeilijken eveneens het zicht schuin naar achter, in die mate dat we deze keer een blindehoekassistent niet bij voorbaat in de categorie Nutteloze Attributen onderverdelen. En ook de geluidswering kon beter. Dat het wielkastvullend, met laagprofielrubber geschoeid lichtmetaal en de sportophanging niet meteen goede bondgenoten zijn in het weren van rolgeluiden begrijpen we natuurlijk wel. Je kan niet alles willen. Maar dat ook het rijwindgeluid nadrukkelijk het interieurcompartiment weet binnen te dringen, daarover zijn we stukken minder vergevingsgezind.
