Wagens werden - en worden nog steeds - altijd maar groter. Het is dan ook niet meer dan logisch dat autobouwers die zich traditioneel concentreerden op de grotere segmenten, op een gegeven ogenblik beslisten om ook in de compactere klassen keet te komen schoppen. Nadat Audi zijn A3 in 1996 lanceerde als hoogwaardig alternatief in het c-segment en BMW met de 1 pas in 2004 met een deftig antwoord op de proppen kwam, keek iedereen vol verwachting naar Mercedes. Maar daar bleef het stil. Het was pas eind vorig jaar dat de ster zichzelf eindelijk met gepaste wapens in het segment kon introduceren. Al was Mercedes niet van plan om de zaken voorzichtig af te tasten, nee, de benjamin zou meteen mee moeten kunnen met de topspelers.
De A gaat voortaan als een klassieke hatchback met vijf zitplaatsen door het leven. En poogt ambitieus het verschil te maken door te bouwen op de waarden waarvoor het huis traditioneel bekend staat, zoals duurzaamheid, comfort en hoogwaardigheid. Omdat dergelijke kwaliteiten niet altijd volledig naar waarde worden geschat door het beoogde jonge publiek, besloot Mercedes het geheel af te kruiden met een uitgesproken dynamisch karakter. De hoofdverantwoordelijken voor deze - alvast uitwendig - geslaagde oefening zijn de verschillende krachtlijnen in de flanken, de afwisselend bolle en holle oppervlakken en de agressief getekende lichtblokken. Binnenin borduurt Mercedes verder op het interieur van de B, wat wil zeggen dat zaken zoals het vrijstaande (niet-aanraakgevoelige) scherm, de kenmerkende ventilatiemonden en de tweedelige opdeling van de boordplank werden hernomen. We vonden het interieur van de B geslaagd en hetzelfde oordeel valt dan ook deze A te beurt. Ook met het ruimteaanbod zit het snor.
Daarenboven laat de nieuwe A-klasse zich haast tot in het oneindige personaliseren en is het aanbod wat betreft de motoren en versnellingsbakken al van bij de introductie behoorlijk uitgebreid. De dieselinstapper, de 180 CDI meer bepaald, onderwierpen we al eerder aan een detailtest en daaruit onthielden we vooral dat het van Renault overgenomen 1,5 liter grote blok nooit de sportiviteit weet op te roepen die nochtans als een moeilijk te missen aura over het ontwerp hangt. De 200 CDI, een eveneens geblazen 1.8 kan dat met een vermogen van 136pk en een koppel van 300Nm wel.
Dat beetje extra pit zet het bekwame onderstel en het stugge stuur al wat meer aan het werk, en de A valt daarbij niet door de mand. Niet dat de Mercedes wat rijkwaliteiten betreft naast een BMW 1 of Ford Focus mag komen postvatten; daarvoor voelt het overdreven zwaar afgestelde, te weinig communicatieve stuur een tikkeltje te kunstmatig aan en zijn de toegevingen inzake comfort te groot. Maar toch komt de prettig en direct sturende A behoorlijk dicht in de buurt, en dat is op zich al een serieuze verdienste voor een merk dat dit segment voor het eerst openlijk aanvalt. De A wil best vaart maken, maar dan mag je evengoed het gaspedaal niet te veel ontzien, want de 1.445kg zware Duitser is niet van de lichtste. En dat betaal je uiteindelijk aan de pomp: met een testgebruik van dik zes liter overstijgt de A-klasse de beloofde 4,3l/100km (111g CO2/km). Eindoordeel? Inzake verbruik, geluidswering en een oprecht overkomend rijplezier is er nog ruimte voor verbetering, maar goed en wel beschouwd mag je de (r)entrée van de Mercedes A in het segment der compacte gezinswagens gerust geslaagd noemen. En dat is er ook aan te zien.
