We maken er een erezaak van om de lijvige en door haast dichterlijk marketingsoptimisme doorspekte persmap telkens door te lezen bij het schrijven van een testverslag. En dat kan soms verrassende tegenstrijdigheden opleveren, zoals wanneer we net een boom gingen opzetten over de heterogene interieurbeleving terwijl Toyota zich fier op de borst klopt omwille van de geleverde arbeid ter zake. Alle lettertypes werden op elkaar afgestemd, zo lezen we, terwijl we het ontbreken van een doorgetrokken lijn in casu net één van de grote minpunten van het interieur vinden. Het fletse discoklokje en de al even archaïsche weergave van de klimaatregeling, de eenvoudige wijzerplaat, het aanraakgevoelige Touch & Go infotainmentsysteem en de knopjes op het stuur die wat weg hebben van een mobiele telefoon voor senioren: jawel, ze zijn allemaal door hetzelfde blauw uitgelicht. Maar hetzelfde lettertype? Ga weg. Globaal genomen kan elk onderdeel individueel er zeker mee door, maar alles bij mekaar lijkt het wat op een allegaartje. Alsof de projectleider nooit de moeite nam om het geheel te overschouwen.
Daarmee is alle kritiek netjes in voorgaande paragraaf gebundeld, want los van deze zuiver esthetische bedenkingen is de Auris vanbinnen dik in orde. Goed, hier en daar hadden we een ander materiaal gekozen of minder opzichtig omgesprongen met harde kunststof, maar in essentie zit de Toyota doordacht in mekaar. De goed steunende, prima verstelbare stoelen met een zee van knieruimte en een behoorlijke steun voor de linkervoet van de bestuurder krijgen een duim omhoog, net als het fijn in de hand liggende stuurwiel, de goed bereikbare knopjes en de op de tast vindbare usb-poort in de middenconsole. Dat laatste is wel degelijk vermeldenswaardig, want sommige merken gaan er nog steeds van uit dat we onze slimme telefoon in het handschoenenkastje willen opsluiten, telkens we hem willen opladen.
Het infotainmentsysteem dat erachter hangt, komt standaard vanaf het derde uitrustingsniveau en biedt verder nog een bluetooth connectie die ons inzake geluidskwaliteit niet van de sokken blies. Inzittenden op de 60:40 achterbank genieten van 2cm extra knieruimte die Toyota deed ontstaan door de voorzetels heruit te vinden, en de cargoruimte werd 5cm langer. Wat de geluidsisolatie betreft deed Toyota de waarheid minder oneer aan dan met de lettertypes. Die is inderdaad bovengemiddeld goed voor dit segment, beter dan de nieuwe Mercedes A klasse bijvoorbeeld. En een stil binnencompartiment kunnen wij alvast altijd waarderen.
