Groot, groter, grootst. De nieuwe Octavia meet 4,66m bij 1,81m en is 9cm langer en 4,5cm breder dan voorheen. Overhangen zijn korter en de voorwielen liggen nu 1,4cm dichter bij de neus. Maar de grootste spurt neemt de wielbasis voor zijn rekening. Die ging er met bijna 11cm op vooruit waardoor het totaal nu een stevige 2,68m bedraagt. Het moet niet gezegd dat men daar vooral achterin van profiteert. Temeer wanneer je de verhoogde daklijn er nog eens bijtelt. En voor wie dat nog niet genoeg is biedt de Octavia een knoert van een koffer. In normale configuratie kan je er tot 590 liter in kwijt, laat de achterbank vieren (met een enkele druk op de knop) en er komt 1.580 liter vrij.

Bij aankoop heb je de keuze uit 12 verschillende koetswerkkleuren, waaronder 9 metaaltinten. Wielen zijn beschikbaar in staal of lichtmetaal en variëren in grootte van 15 tot 18 inch in diameter. We kunnen ook spreken van de lichtste Octavia ooit, dewelke dankzij tal van gewichtsbesparingen tot 120kg is afgevallen. In dit geval spreken we van een totaalgewicht van 1.255kg. Maar het mag ook pijnlijk duidelijk wezen dat de Octavia de boot der vernieuwing heeft gemist, of toch wat het exterieurontwerp betreft. Het merk houdt vast aan traditionele lijnen (de ontsnapte 'vin' in de C-stijl verandert daar zeer weinig aan) en mist een duidelijk aspect waar de westerse koper toch graag mee is gediend: warmbloedigheid.

De Octavia blijft aldus een koele kikker, maar toont toch enige spitsvondigheid. De ijsschraper in de tankklep is daar een goed voorbeeld van (een handigheidje uit de Rapid), net als de parkeersensoren onder de bumper. Met dat laatste schiet men trouwens dubbel raak, want naast de esthetische voordelen zou een beschadigde bumper volgens het toegepaste principe minder financiële kopzorgen moeten opleveren. Fijn zo, al blijven we flair missen. En dat vinden we toch een heel klein beetje jammer.