Aan de buitenzijde overklast Mazda in centimeters gedoodverfde concurrenten als de VW Passat, Hyundai i40, Citroën C5 of Ford Mondeo. En het is niet zo dat je je binnenin afvraagt waar al die centimeters heen zijn. Integendeel - het plaatsaanbod is zonder meer riant. Op de achterbank van de sedan waan je je in een heuse limousine, maar er is geen mens die zich bij de break claustrofobisch gaat voelen. Hoofdruimte is er vanzelfsprekend ook geen probleem.

De bestuurderspost is erg verzorgd, met drie heldere ronde klokken (waarvan het rechtse een digitaal display bevat) onder een boordplank in zacht aanvoelende kunststof. Overlopen van fantasie doet het geheel evenwel niet. En met pianozwarte plastic sierlijsten proberen de Japanners ook hier duidelijk meer klasse dan zuivere sportiviteit of -godbetert- frivoliteit op te wekken. Nochtans is het stuurtje dat ervoor wordt gemonteerd wel sportief klein. Het ligt gelukkig ook goed in de hand en de afregelmogelijkheden (uiteraard in lengte en diepte) moeten voldoende zijn voor iedereen. Het zitmeubilair kwalificeren we ook als erg comfortabel, al zal wie erg lange stekken onder z'n lijf heeft, misschien een langere zitting op de verlanglijst zetten. Japanners zijn nog steeds niet groot.

Ergonomisch zit alles snor, al dient gezegd dat de menuschermen die voor de (optionele) navigatie (van fabrikant Tomtom) zijn gekozen ons geduld behoorlijk op de proef hebben gesteld. Maar voorts valt er op de invulling erg weinig aan te merken. Dat Mazda her en der gewicht bespaarde, blijft evenmin zonder gevolg. Zo kan je er niet omheen dat de portieren eerder licht aanvoelen. De dieselgeluiden zijn erg goed gedempt maar de voortrein laat zich ter compensatie dan weer duidelijk in het binnenruim horen. Bij autostradesnelheden is de 6 dan ook niet de meest stille uit z'n segment.