Het onderstel van de Sorento geniet nog steeds dezelfde set-up, te zeggen McPhersons vooraan en een multilink achteraan. Maar zowel de voor- als achtertrein werden ingrijpend gewijzigd met het oog op meer rijcomfort en stabiliteit. Sterkere componenten helpen de geleiding preciezer te maken en betere bevestigingsrubbers verminderen trillingen. Kia ging vrij ver in het verbeteren van de in 2009 verschenen Sorento, en ook in deze rubriek vallen de aanpassingen niet alleen op papier te lezen, maar zijn ze ook daadwerkelijk voelbaar aan boord. In combinatie met de puike geluidswering zorgt het herwerkte onderstel ervoor dat de rit erg sereen en rustgevend overkomt.
En dat is maar goed ook, want de Sorento is duidelijk ingesteld op comfort. Daar waar nogal wat constructeurs de fout begaan om hun hoogpoters geforceerd sportief over te laten komen met een onaangenaam harde demping tot gevolg, verslikt deze Koreaan zich niet als het wegdek dat onder hem doorschuift zijn beste tijd heeft gehad. Zelfs uitdagende kasseibanen worden zonder oprispingen verteerd, en het valt op hoe mooi de gevonden balans wel is tussen flexibiliteit en rigiditeit. Dat de Koreaan zich dan ook niet profileert als fervent bochtenpikker, viel dan ook geheel binnen onze verwachtingen. Normaal gaat alle vermogen naar de voorwielen en de achtertrein wordt pas bij de zaak betrokken als eerstgenoemde het niet meer ziet zitten. Die krachtverdeling is voelbaar en komt doorgaans te laat, maar nogmaals - dit is niet het soort wagen dat uitnodigt tot grensverleggende capriolen. Daarom vinden we de mogelijkheid om het communicatieloze stuur sportiever (volgens Kia betekent dat harder) dan wel zachter (‘comfortabeler') in te stellen op zijn zachtst gezegd overbodig.
Ofschoon de Sorento tot 49kg lichter werd en de motoren een verbeterd EGR systeem meekregen, zijn we wat het verbruik betreft wat minder goed gestemd. Op papier belooft de 2.2 CRDI een CO2 uitstoot van 175g/km en een gemiddelde dorst van 6,7 liter per in combinatie met de automaat en (niet permanente) vier keer vier, maar zoals wel vaker het geval blijkt bij Kia mogen die cijfers nogal optimistisch genoemd worden. Wij hadden de grootste moeite om het gemiddelde rond tien liter te houden, en dan deden we nog wel extra ons best. Dat is niet alleen dik drie liter meer dan wat Kia zelf beloofd, maar ook minstens één (en vaak meerdere) liter slechter dan zijn directe concurrenten. Anderzijds is de krachtbron wel prettig in de omgang: voldoende krachtig om de honderspurt nipt beneden de tien seconden te houden, vlot in de hernemingen en betrekkelijk aangenaam om naar te luisteren.
