Over het interieur valt best veel te vertellen. Er is namelijk al heel wat dat het oog niet ziet. Zo zit de brandstoftank onder de voorzetels, in plaats van onder de achterste bank. Dat zagen we voor het eerst op de vorig Jazz, die ook een ruimtewonder is. Je merkt het nauwelijks als je als passagier je voeten onder de voorzetels steekt, maar je ziet het wel aan de kofferinhoud. Di e bedraagt liefst 477l. En je kan net als bij de Jazz ook het zitvlak van de achterbank opklappen waardoor je erg grote objecten kan laden.

En dan is er natuurlijk nog de boordplanklayout. Die roept een tweeledig gevoel op. Enerzijds is de opstelling van de elementen in twee verdiepen nog steeds erg futuristisch. Anderzijds is de lay-out van de drie ronde tellerplaten en de displays erg conventioneel, ja, zelfs ouderwets. En met al die schermen is het ironisch dat de ergonomie bedenkelijk is en je bovendien stevig moet zoeken naar zelfs simpele dingen. De totale kilometerstand van de auto bijvoorbeeld. Een GPS blijft dan ook nog eens een dure aangelegenheid (minimaal € 1.390) en ook dat exemplaar is geen hoogvlieger.

Dat de bovenstaande paragraaf je als buitenstaander niet zo veel kan deren heeft te maken met het algemene welbehagen aan boord. De rijhouding is nagenoeg perfect, het kleine stuurwiel ligt uitstekend in de hand en het zitmeubilair is boven kritiek verheven. En het is er opvallend stil, wat behoorlijk wat te maken heeft met Honda's gebruik van Active Noise Cancelling. Daarbij sturen de luidsprekers constant een geluidsgolf uit die vooral motorgeluiden met een frequentie van minder dan 100Hz neutraliseert. Het resultaat is een ronduit spectaculaire daling van 10dB op dat vlak. Voldoende om van de Civic een ronduit stille snelwegcruiser te maken.