We haalden het al aan bij de inleiding - de veiligheidsvoorzieningen zijn aangescherpt. Dat moest ook van Europa dat de eisen voor alle volumemodellen sinds de lancering van de vorige generatie gevoelig aanscherpte. Nu moet je als autobouwer niet alleen frontale, maar ook laterale airbags voorzien. En ABS moet je nu verplicht aanvullen met stabiliteitscontrole. Dat lijkt op een opwaardering van de rekeneenheid, maar het houdt veel meer in. ABS werkt immers met erg weinig sensoren die allemaal aan de wielen zitten, terwijl voor ESP (met inbegrip van tractiecontrole en noodremhulp) een meer geavanceerde giersensor en een stuurhoeksensor nodig zijn. Daarom heeft de Sandero nu een multiplex-architectuur (zeg maar een geheel elektronische opbouw), terwijl de vorige zich nog tevreden stelde met een conventionele kabelboom.

Er werd tegelijk wat gerommeld aan de absorberingsmogelijkheden van het koetswerk, door op strategische plaatsen extra verstevigingen te voorzien. En omdat de neus nu wat hoger is en meer lucht omkapselt mogen aangereden voetgangers dankbaar zijn om de toegenomen empathie van de motorkap. En dan zijn we zowaar nog steeds niet door de lijst verbeteringen. We moeten daar per slot van rekening ook nog de komst van Isofix-bevestigingspunten voor kinderzitjes op de buitenste zitplaatsen achteraan aan toevoegen. Erg belangrijk om de slaagkansen als budgetvriendelijke gezinswagen bij te spijkeren. Als we dan toch nog iets te morren hebben, dan is het de aanwezigheid van een middengordel (gelukkig wel van het driepuntstype) die je uit het dak tevoorschijn moet toveren. Dat is niet zo praktisch. Gelukkig gebruikt haast niemand dat.

Wil al het bovenstaande nu ook meteen zeggen dat de Sandero en Sandero Stepway zich opmaken voor een monsterscore in de EuroNCAP-crashtests? Wel... nee. Net als voorheen mikt de constructeur op een goed gemiddelde. De vorige werd op drie sterren getrakteerd en de nieuwe generatie zou gezien de inmiddels verstrengde beoordeling best op gelijke hoogte kunnen eindigen.