De Adam mag in aankleding dan wel vooruitstrevend zijn, onderhuids is hij erg traditioneel. Een evolutie van het Corsa platform levert hem een vervormbare dwarstraverse op de achteras en een voortrein met McPhersons op. Geen spitstechnologie en in combinatie met het sportchassis van onze testwagen en lichtmetalen velgen met grootheidswaanzin geen combinatie die bevorderlijk is voor het comfort. Wat minder flamboyant zaken aanstippen die de flexibiliteit van onder de koets halen, zou daar heel wat verschil kunnen maken.
Opel bereidt een 1-liter driecilinder benzine met turbo voor die zichzelf zal paren aan een handbediende zesbak en minder dan 100gr/km aan CO2 de lucht in zal blazen. Maar voorlopig is dat nog toekomstmuziek en wordt de aandrijving uitsluitend voorzien door atmosferische viercilinders op benzine in combinatie met een vijfbak. Die laatste schakelt alvast erg goed, maar de prestaties zijn in elk geval niet van die aard dat je er kriebels van krijgt. Steek je de naald niet in het laatste kwart van het tellergebied dan reageren de 87 paardjes onder de motorkap eerder slaperig. Voorwielen die 1,2 ton moeten meeslepen doen dat in deze combinatie nooit sneller dan 176km/u en -vooral- ze doen er 12,5 tellen over om 10 voor de 0 te zetten.
Het stuur kan je zowaar met verwarming krijgen, toch een primeur voor het segment. En in de winter een leuke motivatie om je handen aan het ronde object te houden. Voor het stuurgevoel hoef je het niet te doen - want dat is bij deze technologie met elektrische bekrachtiging grotendeels afwezig. Het reageert ook weer, zoals bij Opel de regel is, nerveus rond de rechtuitpositie omdat onderzoek heeft uitgewezen dat zulks bij klanten een gevoel van sportiviteit opwekt. Als het op zuiver weggedrag aankomt, staat de Adam z'n mannetje anders wel. Mild onderstuur jaagt je bloeddruk natuurlijk niet meteen de hoogte in, maar het is wel controleerbaar en je ziet het van mijlen ver aankomen. En door de goede demping komt de Adam wel weg met venijnige putten en bulten, daar waar heel wat constructeurs door de mand vallen.
Maak de som en je komt niet meteen uit bij een rijmachine pur sang, met de eeuwige tegenargumentatie dat stadswagens die rol niet moeten vervullen, al kan je hier toch moeilijk onder de belofte uit die de koetswerkstyling doet. Kijk naar het gras aan de overkant en je ziet echter dat het alleen bij Mini groener is. Voor een prijs.
De voordelen ervan buit Opel gelukkig ook uit. Een knop op het dashboard maakt vingerlichte parkeermanoeuvres noodzakelijk en wie zichzelf dat liever bespaart kan uit de optielijst een functie plukken die dat wel even in jouw plaats doet. Parkeren gaat er erg vlot mee - al verlies je alle winst daar met de instellingen die je bij het begin moet doen.
