De 2.2l dieselcentrale spant niet alleen 200 paarden in bij 3.500tpm, maar laat al bij 2.000t/min 450Nm los op de achttrapsautomaat. Onder dat kritische toerental is de eenheid wat mak, maar dat hindert niet, gezien de erg alerte en beschaafde ZF-achttrapstransmissie het blok nooit naar een omwentelsnelheid laat zakken waarin dat een probleem vormt. Je moet al zelf met de peddels aan het stuur hebben gerommeld om erachter te komen, en met zo'n gesofisticeerde automaat zien we niet in waarom dat zou moeten. Automaat en ophanging hebben overigens twee instellingen, waarbij een eerste comfort centraal stelt en een tweede wat meer om sportiviteit geeft. In beide gevallen lijkt de eerste ruimschoots voldoende. Zelfs in de comfortmodus hebben we een betere filtering van kleine oneffenheden op onze verlanglijst staan, al isoleert de conventionele voorophanging en de lucht-achterophanging de inzittenden ruimschoots van alle andere negatieve invloeden. De dynamische eigenschappen van de break en de berline zijn overigens nagenoeg identiek. De achtertrein compenseert overigens op hoogte en dempingsratio voor een belading tot 490kg. De besturing is net zo gevoelloos als die van z'n concurrenten al kunnen we ook hier stellen dat de progressiviteit en de weerstand erg goed gekozen zijn.
Als het op prestaties aankomt, kunnen we niet zeggen dat de vierpitter veel te wensen overlaat. Akkoord; onder druk klinkt hij een tikkeltje rauw, maar dan zorgt hij er wel voor dat de aangedreven achterwielen in 8,8 tellen de koets naar de kaap van de 100 stuwen. De luchtweerstand wordt er te veel voor als de naald 214km/u aanwijst. Tegelijk blijft het verbruik beperkt tot 5,4l//100km (7,6l/100km testverbruik) wat u op uw homologatieformulier een CO2-emissie van 139gr/km oplevert. Jaguar is daarmee helemaal bij de les. Wat sportiviteit zit Jaguar in de genen, en dat merk je als je de XF vlot over een bochtig parcours stuurt. Mild onderstuur is de regel en zelfs als de achterkant onder een aanval van motorkoppel al eens het makkelijkste (zijwaartse) traject verkiest tikt de stabiliteitscontrole die genadeloos op de vingers. Het weggedrag is dus niet avontuurlijk, wel onderhoudend.
