Vooraan merk je geen verschil met de conventionele CLS. Je zit prinsheerlijk en wie het merk enigszins gewend is, mag elke vorm van acclimatisatie vergeten. De materiaalkeuze is in regel boven elke vorm van kritiek verheven. Dat geldt in elk geval voor de sierlijsten, dashboardbekleding en zetelaankleding. Het oog viel wel op de knoppen voor de veelvoudig elektrisch verstelbare zetels, in zwart plastic. Het is maar een detail, maar dat mag stilaan ook eens aluminium worden, niet Mercedes?

De echte minpunten zijn schaars en geen zaak van leven of dood. We noteren dat we voor de navigatie al mooiere en meer accurate kaarten gezien hebben. En wie optioneel opteert voor een plankvloer in de kofferruimte wordt getrakteerd op een vorm van multiplex. Die hoort teak te imiteren en heeft een toplaag in Amerikaanse kerselaar, maar is helaas erg delicaat. Dat is wat ons betreft dan ook een optie die je best links laat liggen ook al ziet het er appetijtelijk uit. De kofferruimte zelf is diep en (onder de bagageafdekking) niet erg hoog. Maar er past niettemin 590l in en dat is erg aardig, ook al zit de ruimte onder de koffervloer in die cijfers. De achterbank laat zich overigens ook standaard in twee ongelijke delen plat leggen en zo wordt de beschikbare stouwcapaciteit tot maximaal 1.550l groot. Om het gebruiksgemak te optimaliseren is een elektrisch bediende kofferklep standaard.

Zowel in de koffer als op de achterbank moet de CLS Shooting Brake de fakkel laten aan de E-Klasse Break (merk het verschil in schrijfwijze op) die technisch nauwelijks verschilt. Die laatste is dan ook zonder meer de rationele keuze. Dat wil evenwel niet zeggen dat je in deze frivolere variant je benen in je nek moet leggen. Ook hier passen drie volwassenen op de achterbank - alleen zit de kruin een tikkeltje dichter tegen de dakhemel.