Zoals te verwachten valt, biedt de Nissan zowat alle kwaliteiten die een bestuurder gewoonlijk toedicht aan een SUV. Zo is de instap ruim en hoog, toren je als bestuurder lekker boven het verkeer uit en geniet je een prima overzicht over de omgeving. Dat laatste is uiteraard relatief, gezien de omvang van de Navara. Als we even terugdenken aan die bamboestruik uit de inleiding, dan illustreert deze Nissan hoe dun de grens wel is geworden tussen nuts- en passagiersvoertuigen, want de cabine is allerminst Spartaans uitgevoerd. In deze topversie, LE gedoopt, hullen de Spaanse fabrieksarbeiders het ruim bemeten meubilair in alleraardigst leder, en ook wat betreft de afwerking van de boordplank, de zijpanelen en dergelijke meer kunnen we eigenlijk weinig opmerken. Reken daarbij dat er flink werk is gemaakt van een goede geluidsisolatie en dat alle moderne snufjes aanwezig zijn, en je begrijpt meteen dat dit werkpaard binnenin niet hoeft onder te doen voor minder modderminnende SUV's.
De prijs mag dan wel niet bepaald democratisch zijn, de uitrusting is er ook naar. Koeienhuiden zijn zoals gesteld aanwezig rond de (vooraan elektrisch instelbare) fauteuils, maar ook een puike geluidsinstallatie van Bose (inclusief subwoofer), een adequaat navigatiesysteem, bluetooth en usb connectiviteit, automatische klimaatregeling met twee zones, stoelverwarming, snelheidsregelaar, boordcomputer, open dak, zonneband en dergelijke meer zijn zonder meerprijs van de partij. Het infotainmentsysteem is mooi geïntegreerd en laat zich zowel via aanraking als door middel van een grote menuknop bedienen. De elektronische wegwijzer oogt bovendien duidelijk en bij de tijd en - niet onbelangrijk - stelt op basis van statistische en actuele informatie logische trajectwijzigingen voor indien nodig. We hebben dergelijke gidsen al anders weten presteren in het broeierige zuiden.
De cabine is voldoende gerieflijk om vijf personen comfortabel te huisvesten, maar blinkt vreemd genoeg niet uit op het vlak van bergruimte - want daar heb je natuurlijk de laadbak voor. De opbergvakjes die toch in het interieur aanwezig zijn, zijn dan wel voldoende groot - met uitzondering van het handschoenenkastje, dat zelfs moeite had met het herbergen van de boorddocumenten. Over die laadbak gesproken: wanneer je opteert voor de gesloten hardtop, tover je de ruimte om in een gigantische koffer die zelfs met de bagage van de meest veeleisende vakantieganger raad weet. Voor dagelijks gebruik zijn er evenwel ook nadelen aan verbonden.
Zo wordt een beetje creativiteit van je verwacht indien je wenst dat je lading niet aan het schuiven gaat, want - we zeggen maar iets - een enkel kratje wijn loopt wat verloren in die grote, gladde cargoruimte en krijgt bijgevolg nogal snel vrij spel. De standaard c-rails met bevestigingshaken brengen soelaas, maar dan moet je wel met riemen of snelspanners in de weer. Ten tweede kan het nogal eens een acrobatische bedoening zijn om je bagage uit de koffer te vissen, als die helemaal naar voren is geschoven. En tenslotte merken we op dat de bak weliswaar de elementen buiten houdt als de weergoden je wagen vanuit de hemel tormenteren, maar dat er best veel kieren en spleten onderaan zijn die geen barrière vormen voor insijpelend stof en zand. Tenzij je nooit dergelijke paden betreedt uiteraard ...
