Jaguar heeft niet de moeite gedaan de buitenzijde bij te werken. Het loont alvast wel de moeite nog even te herhalen dat Jaguar de XJ aanbiedt in twee varianten. Wie wil meespelen in het hoogste segment kan niet anders dan z'n conventionele, op de bestuurder gerichte variant, aanvullen met een versie met een verlengde wielbasis. Ook Jaguar bouwt de XJ dus in een editie die 13cm extra beenruimte en portieropening voor de achterste inzittenden voorziet. En terwijl sommige elementen van de XJ - zoals de donkere stijlen en de vormgeving van de achterlichten - in de ogen van ondertekende groeipijnen vertonen van de scheut richting modernisme dient gezegd dat beide versies een zeer evenwichtig profiel hebben. Je moet ze naast elkaar zien om het verschil te spotten. Of je fixeren op de ‘L' die de kofferklep van de langste prijkt. Het verschil tussen voor- en achterbumper bedraagt dan zo maar even 5,2 meter.

Decennia lang was de XJ de rots in de branding van het conservatisme, maar Jaguar revolteerde zelfs in het meest behoudsgezinde segment. Zo kreeg de XJ zelfs een aflopende kont met coupé-lijnen en een motorkap die door een gigantische grille en kwaad ogende kijkers vooraf gegaan wordt. Een schril contrast met de dubbele ronde koplampen van weleer. Rouwen heeft geen zin, maar tegelijk blijven de elementen waar we het van meet af aan moeilijk mee hadden.

Samen met de Audi A8 blijft de XJ een uitzondering in die zin dat hij gebruik maakt van een structuur én koetswerk in aluminium. En met een kleinere viercilindermotor loopt het gewichtsvoordeel ten opzichte van concurrenten met een conventionele architectuur nu op tot haast 200kg.