Staan de verhitte trompetten van alle voorgaande lof nog na te kletteren, dan steekt in dit onderdeel bij Kia gewoonlijk een verkoelend tochtje op. Het merk is ambitieus en laat geen gelegenheid onbenut om erop te wijzen hoeveel progressie in zowat alle domeinen van de automobielkunde is gemaakt; maar als het op bovengemiddeld rijplezier en zuinigheid aankomt, bleek de revelatie vaak ietwat voorbarig afgekondigd. De Rio is echter anders. Al kan deze vaststelling ook sterk gekleurd zijn door de gekozen motorisatie. We lieten de 1.2 en 1.4 benzine, alsook de performante 1.4 turbodiesel voor wat ze zijn en gingen de boer op met de groenste rakker uit de prijslijst, de 1.1 CRDI met 75pk.

De kleine driecilinder is uitgerust met een resem EcoDynamics attributen om je met indrukwekkend laag normverbruik van 3,8l/100km (Sense uitvoering) en een CO2 uitstoot van 99g/km naar de dienst inschrijvingen te sturen. Start&stop, elektrisch bekrachtigd stuur en zelfs een zesde versnelling werden hiervoor opgetrommeld. Die toewijding indachtig is het des te teleurstellender dat het testgemiddelde van 5,3l/100km je weer met de neus op de feiten drukt. Afgezien van het overdreven optimisme dat Kia nogal eens durft te manifesteren als het op dit cijferwerk aankomt, gaat de driepitter wel als een bijzonder fijn krachtbronnetje door het leven. Leuk geluid, gretig in de toeren klimmend en helemaal passend bij de rijstijl waartoe het interieur je aanzet. Nooit hadden we het gevoel over te weinig kracht te beschikken, met uitzondering misschien van hernemingen rond de snelheidslimiet op de autosnelweg.

En ander traditioneel maar niettemin heikel punt op het Koreaans rapport is de communicatie tussen stuur, onderstel en bestuurder, maar ook hier weer viel de Rio niet echt door de mand. De halfstarre achteras en de McPhersons vooraan filteren onregelmatigheden behoorlijk weg en reageren voorspelbaar als je de limieten aftast, al liggen die gezien het gemonteerde blokje weliswaar zo goed als onbereikbaar ver. De stuurinrichting is nog een zwak puntje - de elektrische bekrachtiging geeft weinig sensatie en de stuurbeweging wordt onvoldoende lineair versterkt. Maar ook hier maken we de kanttekening dat we minder nervositeit of gespeelde levendigheid ervoeren dan op het eerder geteste exemplaar met de 1.2 benzine.