Eerst een streepje techniek. In het vooronder huist een 2,0l boxermotor uit de Subaru-stal, die zich vanwege z'n atypische opstelling van de algemene massa onderscheidt. En wel hierom: Van de vierpitter worden beide cilinderrijen tegenover elkaar geplaatst, waardoor de zuigerkrachten elkaar opheffen en het zwaartepunt lager komt te liggen. Voeg daarbij een quasi ideale gewichtsverdeling (53/47) en achterwielaandrijving, en het wordt pas echt interessant. Wat snel zal blijken ook.
Ondanks de elektromechanische inrichting stuurt de GT86 direct en precies, met voldoende leesbaarheid en een (op verzoek) fijn uitbrekende achterkant. Snel te corrigeren weliswaar, maar nog steeds de beste manier om puristen te bekoren. Een zelfwerkend differentieel van de mechanische soort grijpt in waar nodig, maar blijft doorgaans overbodig. Zelfs de demping zit snor. Rijplezier met een kapitale R.
De viercilinder liet zich geen turbo aanpraten, maar wel een door Toyota vervaardigde cilinderkop. Dankzij de directe inspuiting, D-4S gedoopt, komt het totaalplaatje op 200pk aan 7.000t/min (50pk meer dan de turboloze 2,0l Impreza) en 205Nm trekkracht tussen 6.400 en 6.600t/min. Het gevolg laat zich raden: om de krachtbron maximaal te benutten moet de naald vooral bovenaan blijven werken. Op het circuit geen probleem, maar nogal opzichtig op de lokale steenweg. Een koppelrijke diesel zal hier al gauw met de te rapen eer gaan lopen, vooral tijdens het verplichte sprintnummer - dat bij de amper 1,2 ton wegende GT86 toch bijna 8 seconden in beslag neemt. Dat hij moet moet inbinden ten opzichte van de handgeschakelde variant, heeft alles met verhoudingen te maken, niet met de overbrengingssnelheid. Zet 'm in de sportstand en er komt zelfs tussengas aan te pas. Geen pretbederver dus, maar bovenal gemakkelijk in onregelmatige verkeerssituaties. De zestrapsautomaat van Subaru-makelij mist het bijtgrage karakter van een exemplaar met dubbele koppeling, maar wisselt snel en netjes van verzet. Schakelen kan overigens ook steeds middels peddels achter het stuur. Minder geliefd in een zelfontbrander, maar een pak geschikter voor benzineslurpers die tot 7.500t/min reiken.
Hoewel we zelf geneigd zouden zijn om voor de manuele bediening te opteren, kunnen we moeilijk om de lagere verbruiks- en emissienormen heen. Die laten nu 7,1l/100km en -CO2 gewijs- 164g/km opmeten in plaats van 7,8l/100km en 181g/km. Officiële cijfers, want tijdens onze testsessie noteren we 9 liter en meer. Maar dat kan aan het enthousiasme liggen.
