Auto's die plaats bieden aan zeven komen in vele maten en gewichten. We denken in de eerste plaats aan de klassieke monovolumes uiteraard, maar ook aan diens (semi-) compacte varianten, waarbij de laatste zetelrij doorgaans zowat de hele kofferruimte opsoupeert. Daarom is die derde rij ook meestal verwijderbaar, of beter nog: wegklapbaar onder de koffervloer. Bij grote suv's gaat het er zo ongeveer hetzelfde aan toe: dergelijke mastodonten offeren hun riante koffer met plezier op om occasioneel twee extra personen te kunnen vervoeren. De NV200 Evalia kunnen we niet in één van bovenstaande categorieën onderverdelen. En niet alleen omdat ze pakken goedkoper is ...

In essentie verschilt de Evalia fundamenteel van de aangehaalde voorbeelden omdat zij het koetswerk van een bestelwagen erft, en dus niet op het onderstel van een personenwagen is gebaseerd. Een beetje chroom in de grille, ruiten rondom en deurgrepen die in koetswerkkleur zijn uitgevoerd, zijn zowat haar grootste verschilpunten met het cargobroertje. Nissan heeft pakken ervaring met dergelijke geslachtsoperaties: denk maar even terug aan de achterwielaangedreven Vanette, Urvan en Trade die met hun middenmotor-architectuur steevast verkrijgbaar waren als versie met stoelen.

De ruimte achter de stuurplaats is dankzij dit met het oog op bruikbare ruimte geoptimaliseerd ontwerp dan ook maximaal: in profiel stijgen de wanden als het ware loodrecht naar het platte dak en de achterklep vertoont evenmin modegrillen in het traject tussen bumper en scharnier. Zo'n puur op functionaliteit geënt koetswerk mag dan wel weinig spannend overkomen, het biedt wel het meeste ruimte voor het beschikbare grondoppervlak dat nauwelijks dat van een forse C-segmenter overschrijdt. In de lengte meet de Evalia slechts 4,4m. Ook de breedte van 1,69m blijft behoorlijk compact. Hoog is de Evalia dan weer wel, al kan je met 1,86m wel prima in (zowat) alle normaal bemeten ondergrondse parkeergarages.