Kan de koets best nog wel enkele jaren mee als je het ons vraagt, dan blijven we wat gereserveerder met onze mening over het interieur. Van meet af aan hebben de ontwerpers zich duidelijk geconcentreerd op een eenvoudige benadering van hoe een auto er binnenin hoort uit te zien. Alles zit behoorlijk logisch en overzichtelijk in elkaar, maar het geheel weet eigenlijk op geen enkel vlak de aandacht vast te houden. Waarmee we eigenlijk willen zeggen dat de Nissan er naar huidige maatstaven een beetje saai uitziet. Of tijdloos zo je wil; dat woord wil wel eens als synoniem misbruikt worden voor het gevoel dat in de Qashqai overheerst. De middenconsole en de behuizing van de ronde ventilatiemonden zijn net als de deurpanelen opgetrokken uit eerder fantasieloze harde kunststof. Zelfs al opteer je voor zwart of lichtgrijs leder (standaard in de Executive versie), dan nog heb je nooit het gevoel in een bijzonder luxueus afgewerkte wagen te zitten. Het te laag ingebouwde navigatiesysteem werkt snel en precies, maar geeft zijn leeftijd evengoed weg door z'n gedecentraliseerde opstelling en summiere integratie in de boordsystemen van de wagen. Diezelfde unit stuurt ook de geluidsinstallatie aan, maar mist afstelmogelijkheden en een DSP. Het zevendelig setje Bose luidsprekers dat we al in verschillende Renaults erg goed van jetje hoorden geven, kwam in deze Nissan dan ook niet helemaal tot zijn recht.
Vooraan heb je plaats zat, en ook achteraan hoorden we niemand klagen in deze verlengde +2. Omdat het dak wat langer rechtdoor gaat vooraleer het naar de kofferbodem duikt, heb je achteraan ook recht op meer hoofdruimte. En uiteraard twee extra zitplaatsen die in de koffer verstopt zitten, al zijn die laatste enkel goed voor sporadisch gebruik, wegens de onvermijdelijk (te) lage zit met dank aan de hoge vloer. Gezeten op de voorste, weinig steunende zetels viel de te korte rug al snel op, die ons in combinatie met niet in de diepte verstelbare hoofdsteunen ervan weerhield een ideale zithouding te vinden. Van het in leder gewikkeld meubilair op de Executive topversie hadden we iets meer finesse verwacht.
De hoge zitpositie is één van de belangrijkste verkoopsargumenten van zo'n SUV. Je zit dan meer op dan in de wagen; een benadering die we, met het oog op een minimum aan voeling met het wegdek, maar zelden kunnen smaken. Nissan heeft gelukkig erg z'n best gedaan om een coconsfeer te creëren door een hoge gordellijn te combineren met lage zijruiten, zonder evenwel het overzicht op het verkeer te compromitteren. De C-stijl valt weliswaar breed uit, maar de grote buitenspiegels zorgen toch voor een uitmuntende kijk op de wereld. Op de motorkap kan je de uitstulpende welvingen links en rechts gebruiken om de afstanden in te schatten, wat erg welgekomen blijkt.
