Het B-segment is één van de weinige auto-arena's in onze contreien waar benzinemotoren een rol van betekenis spelen. Die wetenschap indachtig, introduceert Peugeot dan ook enkele nieuwe eenheden waarvan de eerder geteste 1.4 VTI met zijn 95pk zich goed in het middenveld nestelt. Het is nog wat wachten op een praktijktest van de gloednieuwe 1.0 driepitter, die zo mogelijk nog interessanter wordt. Niet qua prestaties, want de 68pk die de krachtbron op zijn hoogtepunt genereert, zijn minder indrukwekkend dan de CO2 uitstoot die amper 99g/km bedraagt. Meer spierballen moet je gaan zoeken bij de 1.2 driecilinder (82pk), de 1.6 (120pk) of de potente 1.6 THP (156pk). Ook bij de zelfontbranders is er keuze zat: van een 68pk sterke 1.4 tot de 1.6 HDi met 92 dan wel 115pk. Wij kozen om ons te laten voortrekken door de slechts 87g CO2/km uitpuffende 1.4 e-HDi. Die, om zo groen door het leven te kunnen gaan gehuwd werd aan de op onze redactie immer gewaardeerde gepiloteerde versnellingsbak. Dat laatste is ironisch bedoeld, en laten we voorzichtig stellen dat het piekvermogen en een honderdspurt in 16,2 seconden evenmin bijzonder hoge verwachtingen voedt. Maar zoals zo vaak blijkt, zeggen cijfers niet alles.
Peugeot hecht traditioneel veel belang aan een comfortabel onderstel en dat is in deze 208 niet anders. Van de 207 bleven de pseudo-McPhersons vooraan en de vervormbare as achteraan bewaard: die opstelling volstaat om de lichtere 208 fluks én tegelijkertijd zacht over het asfalt te laten voortbewegen. Het kleine, fijn in de hand liggende sportstuurtje mag dan wel elektrisch bekrachtigd zijn en dus eerder gevoelloos aanvoelen, dat weerhoudt de kleine Fransoos er niet van om best kordaat en precies door de bocht te sturen. Zonde denk je dan, met zo'n zwak aggregaat onder de kap ... Of toch niet helemaal: de 1.4 dieselstoker blijkt behoorlijk levendig, meegaand en vooral bijzonder goed gepaard aan de hele rijbeleving die je krijgt voorgeschoteld.
Zelfs de gepiloteerde BMP vijfbak krijgt deze keer een voldoende. Dat is een hele prestatie, voor een ding dat in eerdere modellen vooral op zoek ging naar de het kantelpunt van de maag van onze medepassagiers. De schakelovergangen zijn nog steeds veel te lang en ietwat schokkerig, maar het systeem verzet wel een pak doordachter en de spreiding blijkt op het lijf van de bescheiden diesel geschreven. Omwille van het relatief lage koppel wellicht, komen de acceleraties en deceleraties bovendien veel minder storend over. Tovert de aandrijflijn eerst nog een voorzichtig glimlachje op je gezicht, dan maakt die laatste vast en zeker plaats voor een brede grijns eens je de boordcomputer in de gaten krijgt. Met een testgemiddelde van 4,7l/100km kan je immers moeilijk ontevreden zijn. Hou de snelheidsmeter op 120km/u en je blijft zelfs in de buurt van de vier liter.
