Een Ford laat zich graag sturen en deze Fiesta is geen uitzondering op de regel. Het stuurwiel zelf is netjes afgewogen, vlot bij omwentelingen en eerder zwaar in de nulpositie. Hij neigt naar onderstuur en dat maakt 'm gemakkelijk te controleren en te corrigeren. Op de rechtuitstand valt dan ook zo goed als niets aan te merken, ook al lijkt hij bij hoge snelheden soms wat over het wegdek te ‘zweven'. De strakke dempers garanderen naast een kundig weggedrag ook enkele mindere kantjes: ophangingsgeluiden en een (onvermijdelijk) stoterig karakter op ‘typisch' Belgische banen. Toch is een korrel zout hier op z'n plaats, want echt storend wordt het niet.
Hoe dan ook: dit is een auto die graag bij z'n nekvel wordt vastgegrepen, en liefst nog met een stevige hand. Het geweldige onderstel, in combinatie met de verlaagde ophanging, laat de bestuurder toe om de betere B-wegen op te zoeken en effectief te doorkruisen zoals het hoort. Bovendien kreeg de Black Edition een versnellingsbak met korte schakelwegen, waardoor hij zich regelmatig laat verleiden tot een potje rally-rijden. Toch even nuanceren; 134pk is niet mis, maar je gaat er geen jaloerse reacties mee uitlokken. Een sprint naar 100km/u lukt in 8,7 seconden en het verhaaltje loopt ten einde rond 195km/u. Maar wat een timbre!
Om de pit erin te houden moet de naald in de hoge regionen actief blijven, wat zich dan weer vertaalt naar een hoger verbruik. Wij houden het tijdens onze testweek tussen 7,4 en 8l/100km - cijfers die geen staande ovatie verdienen maar wel binnen de verwachtingen vallen. Ford zelf claimt een gemiddelde dorst van 5,9l/100km en we zullen al serieus ons best moeten doen om dat te evenaren. Misschien een zesde versnelling installeren?
