De XKR-S, dat is aluminium aan de onzichtbare kant en aan de buitenkant. Dus relatief weinig gewicht, al is de 5-liter V8 natuurlijk geen pluimpje. Wat hij opwekt ook niet - 550pk en 680Nm. Door een zestrapsautomaat naar de achterwielen versast. Goed voor een top van exact 300km/u (met de wijzer voorbij het einde van de schaal die ook maar tot 300 gaat) en een sprinttijd van 4,4 tellen. De banden zijn zo groot dat je er haast roerende voorheffing voor moet betalen en de ophanging en stuurinrichting zijn specifiek afgesteld. En het lijkt allemaal niets uit te hebben gehaald. Gedompeld in decibels van de blerrende, hissende en puffende uitlaatlijn heeft het onderstel de handen meer dan vol om de XKR-S min of meer in de richting van de voorwielen te laten wijzen. Het klimaat werkte tijdens onze testkilometers natuurlijk niet mee, maar een eerdere ervaring in warmer, droog weer op circuit leverde dezelfde conclusie op. De XKR-S voelt aan alsof je bovenop een straalmotor zit. In een zadel met héél misschien stijgbeugels. Je kan discussiëren of dat een goede zaak is. En het is geen voer voor angsthazen. Maar dolle pret - dat is het zeker!

De kat met blinkende klauwen slorpte tijdens onze testsessie geheid meer dan 20l kostbaar vocht naar binnen, maar doet het officieel met niet meer dan 12,3l (292gr/CO2). Behalve aan de oren wordt je niet meteen onder sensorische sensaties bedolven want de ophanging filtert goed en de stuurinrichting pleegt niet meteen een aanslag op je armspieren. Maar onder die zweem van subtiliteit zit een helder communicatieplan. Je weet exact wat de Jag wil doen, ook al komt dat niet meteen overeen met wat jij in gedachten had. Leve de elektronica. Akkoord, een achterdifferentieel met gelimiteerde slip stelt je in staat het beest met relatief gemak in de bochten te houden als je het gaspedaal met zelfbeheersing bedient, maar net dat is nu zo moeilijk.