Deze vierwielaangedreven limousine laat zich snel en moeiteloos door de bochten loodsen zonder klamme handpalmen te veroorzaken. De grip is fenomenaal en zelfs aan hoge snelheden is er geen vuiltje aan de lucht. Een rechte zitpositie blijft verzekerd dankzij de actieve, zijdelingse steunen en dat is -geloof ons- een erg fijne ervaring.

De hydraulische stuurbekrachtiging is idiot proof en nu nog variabeler en directer dan voorheen. We spraken eerder al over het serieuze gewicht, maar merken daar onderweg bitter weinig van. Bij een stevige dot gas voelt hij niet zo zwaar aan dan je zou vermoeden en de veelweger verraadt zichzelf enkel als er al wat bruusker geremd moet worden. Al kan je dat moeilijk als abnormaal beschouwen.

Om de fut erin te houden treedt de direct ingespoten 3l common-rail turbodiesel in werking, die een vlotte 258pk en 620Nm koppel naar de vier wielen stuurt. De maximale trekkracht is beschikbaar tussen 1.600 en 2.400 toeren en het vermogen piekt rond 3.600tpm. Op een gemiddeld tempo blijft de naald rond 1.500tpm hangen, maar plof de rechtervoetvoet even neer en hij stuift er zo vandoor - terwijl wij op een diepe, niet onaangename dieselbrom worden getrakteerd. Het sprintje naar 100 neemt amper 7,1 seconden in beslag en de (begrensde) top ligt op 250km/u, zoals de Duitse 'gentlemen's agreement' dicteert.

De V6 draait zijdezacht en trillingen nemen we amper waar. De balansas levert hier puik werk. De enkelwandige, gasgevulde luchtvering voor- en achteraan houdt de cabine kaarsrecht en vervelende rij-, wind- en motorgeluiden blijven ook uit. Meer nog, stationair hoor je de krachtbron zo goed als niet. Of je moet even uitstappen natuurlijk, want pas dan toont de zelfontbrander z'n ware gelaat.

Het verbruik blijft tijdens onze testweek best binnen de perken: 8,3 l/100km op de autosnelweg en 10,4 l/100km gemiddeld. Dat is meer dan de opgegeven 7,3 l/100km, maar nog steeds niet strafbaar. En met een tankinhoud van 83 liter kom je ook al ergens.