Kijk je naar de binnenafmetingen, dan wordt duidelijk dat de Ampera met een cultureel probleem worstelt. De door GM in Detroit gebouwde Opel is een tweelingbroer van de Chevrolet Volt, dus dat de Ampera wat van diens Amerikaans bloed door de aderen heeft stromen, is haast onvermijdelijk. Ondanks het feit dat de Opel zich met een lengte van 4,50m en een wielbasis van 2,69m bij ons een plaatsje zoekt ergens tussen het C- en D-segment in, is het voor de koper aan de andere kant van de plas eerder een compacte gezinswagen. Akkoord, het 198kg zware batterijpakket moesten de ingenieurs ergens kwijt, maar dat de Ampera zelfs als strikte vierzitter achteraan niet ruim overkomt, is even slikken. De zetels achteraan zijn breed en diep maar bieden erg weinig hoofd- en beenruimte, zeker als een grote persoon de voorzetel al heeft ingepalmd. Je kindjes afhalen van school is geen probleem zolang ze maar niet te veel vriendjes mee naar huis willen nemen. De koffer slikt 300 liter maar is vooral breed en lang maar niet hoog, dus weinig praktisch. Bovendien huist je bagage onder een onnozel netje in plaats van een stevige hoedenplank of handig rolluikje.
Er valt binnenin nog wel op één en ander te mopperen. Te beginnen bij de algemene indruk: het lijkt wel alsof de hele inboedel een doorslagje is van een onbestaand origineel, alsof het binnenwerk nog niet helemaal àf is. Dat zie je in de details: een armsteun die niet in exact hetzelfde leder is uitgevoerd als dat van het meubilair, de plastiekerige boordplankpanelen die qua tint eveneens afwijken van de deurpanelen, de texturen die niet homogeen zijn uitgewerkt, harde materialen die weelderig tieren ... Op de overdreven spiegelende middenconsole zijn het vooral de tiptoetsen die in het oog springen. Het zijn er dan ook veel en soms sturen ze functies aan die je niet dagelijks nodig hebt. Andere functies kregen dan weer - onterecht - geen eigen knopje: eentje om alle schermen uit te zetten bijvoorbeeld.
Het weze duidelijk dat dit interieur niet ons nieuwe referentiemodel wordt. Opel heeft begrijpelijkerwijs vooral oog gehad voor de ontwikkeling van de unieke aandrijfeenheid, en kleedde de Ampera en passant in haar nieuwe, best geslaagde confectielijn ... Maar om het vanbinnen ook ietwat premium aan te kleden, dat was blijkbaar een brug te ver. Maar kom, we sluiten af met enkele positieve toetsen. Ten eerste is alle comfort aanwezig: verwarmbare voorzetels, automatische klimaatregeling, snelheidsregelaar, lederen interieur ... noem het en het zit erop. Ten tweede is alle nuttige informatie te vinden op twee handige schermpjes: niet alleen de snelheid, tripmeter en actieradius, maar ook de aandrijfmodus, de status van de batterij en alles wat met infotainment te maken heeft. De schermen zijn groot, duidelijk en de interface is knap vormgegeven. Binnenin is het tenslotte verbazend stil, wat niet zo evident is zonder een permanent wegmoffelende fossiele brandstofstoker. In de Ampera zit ook zo'n eenheid natuurlijk en die komt af en toe tot leven; echter, je moet al aandachtig luisteren om het ding op te merken op de autosnelweg. Ook het windgeluid wordt goed gefilterd.
