Als Range Rover start je in deze rubriek met een handicap. Toch als je met die stamboom uitkomt in een segment dat bemand wordt door SUV's die vooral erg goed hun mannetje líjken te kunnen staan in het terrein. De vierwielaangedreven Evoque erft de architectuur van de Freelander, maar werd anders afgesteld en aangevuld met een stevige portie elektronica. De modder in met die Brit dus! De monstrueuze 20 duimers met laagprofielrubber er rond doen het ergste verhopen, maar kijk eens aan: ook de Evoque mag zichzelf een echte Range Rover noemen. Dankzij het fenomenale Terrain Response - hier in de vorm van een rijtje knopjes - wordt de tractie naargelang de ingestelde ondergrond zo groot mogelijk gehouden, middels bijsturingen aan motor, overbrenging en elektronische rijhulpmiddelen. De maximale oprijhoek bedraagt 25°; achteraan 33°. Zolang je geen rotspartijen probeert te bedwingen kom je daarmee al een heel eind. Voor wie het bovenstaande een worst zal wezen, is er ook een 2WD versie beschikbaar.
Nu weten de Britten ook wel dat het gros van zijn borelingen enkel modderspatten op hun blinkende lijfjes krijgen als de buurman zijn Defender in de verkeerde richting schoonspuit, dus werd het nodige gedaan om van de Evoque ook op het asfalt een aangename metgezel te maken. Met succes zo blijkt, al zijn er twee spelbreker(tjes). De ophanging is daar geen van, zeker niet wanneer de Magneride ophanging (€ 1.250) is gemonteerd. De spiraalveren en magnetisch gestuurde, continu adaptieve dempers houden de koetswerkbewegingen op de meest uiteenlopende ondergronden indrukwekkend goed onder controle. Zonder meer een aan te raden optie (enkel op Si4 en SD4) voor wie vlak door de bochten wil zoeven.
Wie wel onze wenkbrauwen wist te doen fronsen, is de drukgevoede Si4 2.0 benzine-eenheid. Met een vermogen van 240pk, een koppel van 340Nm en een erg aanstekelijk timbre mag dat wat vreemd klinken, zeker omdat we eerder al insinueerden dat het onderstel best wat meer pit aan zou kunnen. Maar in deze configuratie blijkt het knappe blok gewoonweg niet op zijn plaats te zijn. De automaat schakelt met dank aan het hitsige, hoogtoerige baasje te bokkig en de vlotter in de 70 liter benzinetank zakt echt wel snel. Het kostte geen enkele moeite om de Si4 12l/100km te laten drinken, terwijl het opgegeven verbruik 8,7l/100km vermeldt (CO² uitstoot 199gr/km). Een honderdspurt van 7,6s is bepaald niet hopeloos, maar in de bijna 1,7 ton zware Evoque voelt het nooit echt flitsend aan. Geef ons dus toch maar weer de diesel. Een tweede spelbreker vinden we in de elektrische stuurbekrachtiging: die is in deze Evoque onbesproken in de rechtuitstand, maar het systeem koppelt te weinig informatie terug naar de bestuurder in snelle bochten. Leg je er een beetje de pees op - en daar vraagt dit potente Si4 blok nu eenmaal om - dan ben je voornamelijk tijd aan het verliezen met het geven van stuurinputs om die meteen een stukje tegen te corrigeren. Twee stappen naar voren, en dan één stapje terug: het voelt erg kunstmatig aan. Leuk rijden is vermoeiend, maar vermoeiend rijden is niet altijd leuk. Met de zelfontbrander onder de kap hadden we deze bedenkingen overigens niet.
