Of Range Rover de binnenkant van de Evoque nu wel of niet uitwerkte met de medewerking van Victoria Beckham is niet bepaald een vraag die ons wakker houdt in het midden van de nacht. Maar we hebben natuurlijk wel een vermoeden wat het antwoord op die vraag zou kunnen zijn, want het interieur lijkt overwegend te zijn geconcipieerd voor de welstellende vrouw. Nogmaals, overwegend. Heren, lees ook gerust verder. Maar neem nu de bediening van stoelverwarming. De grote, ronde knop is de meest prominent aanwezige op de middenconsole. Net zoals het hendeltje van onze nieuwe beste vriend, de stuurverwarming, laat die zich prima op de tast bedienen. Errg vrouwvriendelijk. Het aanraakgevoelige scherm heeft een "valet" modus, waarmee je de boordcomputer middels een viercijferige code in een wip en een gauw vergrendeld. De parkeerwachter moest maar eens in je navigatiegeschiedenis willen gluren. Mogelijk nuttig voor de Hollywood celebs; wij zijn al tevreden als we met de wagen überhaupt in de buurt van het restaurant kunnen parkeren. Het centrale scherm is in staat om twee beelden voor twee verschillende inkijkhoeken tegelijkertijd weer te geven, waardoor je voorste passagier lekker sociaal naar de digitale televisie kan staren terwijl jij als chauffeur probeert niet te verdwalen op het - nogal rommelig uitgewerkte - navigatiescherm. Zeer fancy allemaal, maar niet vrij van kritiek.
Er zijn namelijk ook best wat onhebbelijkheden te melden. Het panoramisch dak (€ 970) is erg knap en laat het interieur baden in het buitenlicht, maar biedt verder geen enkele meerwaarde voor de voorste inzittenden, omdat het zo ver naar achteren aangrijpt. Meer nog, de dakhemel valt daardoor storend laag uit voor de grotere bestuurders onder ons. Het centrale scherm stelt bovendien teleur wat de beeldkwaliteit betreft. Het is korrelig en doet wat denken aan de vorige generatie slimme mobieltjes. Daarvan gesproken: het systeem werkt snel en intuïtief met een iPod/iPhone samen. Het geluid dat de Meridian set produceert is top, al zullen audiofielen de povere instelmogelijkheden betreuren.
De automaat mag dan wel een blits rond knopje als pook hebben, wij moesten ons telkenmale inhouden om met de knobbel iDrive-gewijs door de menustructuur proberen te bladeren. Een voetsteun die naam waardig om onze linker overzetboot te parkeren, vonden we niet in het pedalencompartiment terug. De laagste quotering krijgt de Coupé echter voor zijn sportstoelen: niet wat het zitcomfort betreft maar vooral omdat de krengen niet bepaald willen meewerken als je plaats wil nemen op de achterbank. De stoelen kantelen weliswaar naar voren, maar de enige manier om ze te verschuiven gaat via de gewone elektrische regeling. Na de tergend trage reis moet de zetel op zijn gemakje weer naar achteren, maar de vorige stand wordt niet automatisch herin genomen. Plan je de - overigens best ruime - achterbank geregeld te gebruiken en wil je vermijden dat je uit frustratie een hap Oxford leder uit de hoofdsteun bijt, kies dan resoluut voor de vijfdeurs.
