Hyundai mikt met de i40 voor het eerst op de fleetmarkt, en heeft daarvoor alvast een geschikte krachtbron in huis. De 1.7 CRDi dieseleenheid in de versie met 115pk komt immers rond met amper 4,3l/100km en stoot al doende slechts 113gr CO2/km uit, wat een fiscale aftrekbaarheid van 80% oplevert en dat is uitzonderlijk in het segment. Dit zijn weliswaar de theoretische waardes, en gelden enkel op voorwaarde dat het Bluedrive pakket werd gemonteerd, dat naast het obligate start&stop systeem onder meer ook banden met lage rolweerstand bevat. In de praktijk ligt het reële verbruik een stuk hoger, vooral omdat de 115 paardjes die de eenheid aan de voortrein aflevert maar net volstaan om de 1.479kg zware koets vlot door het verkeer te loodsen. Waardoor je dan weer vaak op de limiet van zijn kunnen gaat rijden, en dat voel je aan de pomp. De 136pk uitvoering beschikt vanzelfsprekend over meer ademruimte, zij het niet veel, en dat gaat bovendien ten koste van de CO2 uitstoot. Met het gratis Bluedrive pakket gemonteerd, blijft de schade beperkt tot 119gr CO2/km, maar dat is bij deze vermogensverie enkel beschikbaar op de Style uitvoering. Onze Executive kan er dus niet mee van profiteren en stoot met de automaat dan ook een redelijk forse 159gr CO2/km uit.
Met die automaat komen de prestaties overigens weer dicht in de buurt van de 115pk versie met manuele bak, en die zijn niet bepaald overdonderend. De nu rijklaar 1.507kg wegende sedan heeft 11,6 seconden nodig om van stilstand naar 100km/u te accelereren en houdt het bij 197km/u voor bekeken op de Autobahn. Eigenlijk valt er met geen enkele diesel in de i40 echt potten te breken, en moet je in de richting van de 2.0 GDi kijken die met 177pk al voor wat meer vuurwerk kan zorgen. De honderdspurt wordt met de krachtigste benzine afgewerkt in precies 10 seconden en het prijskaartje is met € 37.999 exact € 1.250 voordeliger dan dat van onze identiek uitgeruste testwagen. Langs de andere kant durven we er op wedden dat het reële gemiddelde verbruik ongetwijfeld een stuk hoger uitkomt dan de opgegeven 7,7l/100km, en de CO2 uitstoot is met 179gr/km eveneens fiscaal weer wat minder interessant. Keuzes, keuzes ... Nu is de i40 niet meteen het strakke scheurijzer dat smeekt om een bruut en krachtig blok, dus het probleem lost zich in zekere zin zelf op. De Hyundai stuurt en veert correct: zoals je mag verwachten in dit segment, maar nooit meer dan dat. Op het scherpst van de snede komen de limieten van de elektrische stuurbekrachtiging aan de oppervlakte en lost de demping de rol, als de elektronica niet al eerder de zaken aan banden heeft gelegd. Begrijp ons niet verkeerd: voor alledaagse omstandigheden leeft de 136pk perfect in harmonie samen met het vergevingsgezinde en op comfort geënte onderstel. Maar voor een potje vrij rijden op het circuit denken we er niet aan de nochtans sportief gelijnde sedan op te nemen in onze shortlist.
