Wie er nu eerst uit de pen van Hyundai's designafdeling kwam gekropen, de wagon of de sedan, is niet meteen duidelijk. En misschien ook niet echt relevant, want als je de tweelingbroertjes netjes naast elkaar laat poseren, zie je dat de wijzigingen zich allemaal en exclusief bevinden achter de achteras. Het dak van de sedan begint ter hoogte van het midden van het achterportier aan een zachte duik richting koffer, daar waar de wagon nog een eindje rechtdoor gaat. In zijaanzicht zie je dat enkel het achterste ruitje in de raampartij een andere vorm aanneemt; langs achteren bekeken is de achterklep verdwenen ten voordele van een gewone koffer. Verder zijn ook de lichtunits en de achterbumper lichtjes anders. De vierdeurs staat op dezelfde wielbasis als de vijfdeurs, meer bepaald 2,77m, en deelt met die laatste ook de breedte (1,82m) en de hoogte (1,47m). Enkel de lengte verschilt: die is met 4,74m zo'n 3cm korter dan bij de break.
Als volumemerk moet je tegenwoordig kunnen uitpakken met een eigen gezicht. De snoet van de ix35 werd wat verfijnd en diende als basis voor de tronie van de i40. Met de duidelijk herkenbare, knap gelijnde voorkant en een evenwichtig, sportief profiel valt de i40 in positieve zin op te midden van een segment waar de concurrentie niet graag te koop loopt met veel uiterlijk vertoon. Volgens Hyundai zelf heeft de sedan wel wat weg van een coupé, maar omdat dat woord te pas en te onpas wordt misbruikt, gaan we in die redenering niet mee. In ieder geval heeft de i40 wel iets sierlijks over zich, zonder stijf te zijn. En iets gretigs, zonder agressief te zijn. Ja, we kunnen wel stellen dat we de i40 kunnen smaken. Alvast wat de buitenkant betreft dan toch.
